O πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010




ΛΗΘΑΡΓΟΣ

Δαγκωμένο το μήλο από την ασχήμια ,
ήταν σαν ένας κόκκινος φαγωμένος ήλιος.
Χιλιάδες οι πληγωμένοι αγγέλοι ,
συλλαβές στα ανάλαφρα όνειρα της νύχτας.
Φίλησε στην ρίζα το αίμα
και δέχτηκε να γίνει
κόκκινη πικραναστημένη παπαρούνα.
Και τότε άρχισε να μετράει
τους λιποτάχτες στα βήματα του ήλιου
ένα,δυο ,τρία ...άπειρο
και ήταν μυριάδες οι νικημένοι της μοίρας.
Ομίχλη ήταν τα σπλάχνα του λήθαργου
που μας υπόσχονταν φτερά .

Πού πας άνθρωπέ μου; Πού πάμε;
Ποιός θα μας πει;
Ξεχάστηκαν τα πουλιά
στο γαλανό τους μεθύσι....

Βάσω Μπρατάκη

Από την ποιητική συλλογή μου
" ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ -ΔΟΚΙΜΕΣ "
( γραμμένο το 1981 )


LETHARGY


The apple
bitten by ugliness
looked like a red weathered sun.
Thousands of hurt angels
like syllables in night' s
lightsome dreams.
He kissed the blood in its root
and agreed to become
a red bitterly rised poppy.
And then he started counting
the defectors on sun's footsteps
one, two, three...infinite
and destiny's defeated
came in myriads.
The bowels of lethargy
were a fog
promising us wings.


Where are you heading for, my friend?
Where are we heading for?
who will let us know?
the birds got drifted away
in their blue intoxication...

Vaso Brataki

Η ποιητική απόδοση στα αγγλικά
έγινε από την Χάρις Παρασκευοπούλου
Translated By Xaris Paraskevopoulou

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010


ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Για σένα θα γράψω
τα πιο όμορφα τραγούδια
για την αγάπη που δεν ήρθε ακόμα,
την αγάπη που ίσως θα αργήσει να φανεί
μα που σίγουρa θα έρθει,
κι ας έρχεται με βήματα αργά
κι ας είναι άδειες οι τσέπες
της νύχτας από όνειρα
και στην άκρη του φεγγαριού
ας μην υπάρχει τίποτα
παρά μονάχα ένα άδειο τραπέζι.
Και το τραγούδι του Ορφέα
γλυκά να με καλεί
κάποια νύχτα του Αυγούστου.


Για σένα θα γράψω
τα πιο όμορφα τραγούδια
για την αγάπη που δεν ήρθε ακόμα,
μα που την ακούω να έρχεται
μέσα από σκιερά δάση
σαν άλλη Άρτεμη
που την καλεί το τραγούδι
μικρού πληγωμένου ζώου.
Στα μυστικά μονοπάτια
διακρίνω τις πατημασιές της
και νύχτες ολόκληρες
κοιμίζω τους χτύπους της καρδιάς μου
μην και δεν ακούσω τα βήματά της .

Βάσω Μπρατάκη

Από την ποιητική συλλογή μου
ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ
εκδόσεις Γαβριηλίδη

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ

Στη μνήμη του πατέρα μου

Τις πιο όμορφες λέξεις ψάχνω

για να σου γράψω το τραγούδι του αποχαιρετισμού

χειμώνες τώρα και καλοκαίρια,

μα γυμνός ο πόνος κι εγώ φοβάμαι

τις νότες να αγγίξω με γυμνά τα χέρια,

βαγόνια έρχονται και φεύγουν

γεμάτα από ψυχές

που γεννιούνται και πεθαίνουν,

και απόμεινα μονάχη

πάνω στις ράγες της μνήμης,

έρμαιο της σιωπής που αφήνουν πίσω

τα τρένα που φεύγουν μακριά μου,

τα χνάρια σου να ψάχνω μην και σε ξεχάσω.

Ήταν ένα δειλινό της θλίψης

και ήταν το φτερούγισμα της νύχτας

η ελπίδα που αργοπέθαινε

στη γωνιά του πόνου.

Και ήταν τα γκρίζα σπουργίτια

που πέταξαν γύρω μας

τα τελευταία δευτερόλεπτα

της ημέρας που έφευγε.

Όταν τα χέρια άπλωσες

σιωπηλά τους καρπούς να κόψεις

του δέντρου που τις ρίζες είχε

βαθιά στην άβυσσο του Άδη.

Μα εγώ δεν το έβλεπα,πατέρα,

και πρόσμενα με λαχτάρα

την αυγή το φως να μου φέρει πίσω.

Πως να το 'ξερα πως μαζί του θα 'φερνε

και το δυσβάσταχτο κενό της απουσίας σου.

Βάσω Μπρατάκη

Από την ποιητική συλλογή μου

" ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ"

εκδόσεις Γαβριηλίδη

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010




Ένας καταράχτης από πουλιά
που έχασαν την πυξίδα
στο πέταγμά τους ,
τα λόγια που ξέφυγαν
από τα χείλη των εραστών
τις μεγάλες ώρες της σιωπής,
όταν βουβά η αράχνη του πόθου
έπλαθε απατηλά
τον ιστό της αγάπης
στα σκοτεινά δώματα του ονείρου.

Βάσω Μπρατάκη

Από την ποιητική συλλογή μου
ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ
εκδόσεις Γαβριηλίδη

Δημοφιλείς αναρτήσεις