Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Φθινόπωρο η εποχή των ποιητών!

Βρέχει σιωπή στα όνειρά μου...

Πώς κλαίνε σιωπηλά οι νύχτες σου;

Αυτές που ζήσαμε ,εγώ και εσύ

εραστές στον τροπικό του Αιγόκερου.

Ξεψυχισμένοι άγγελοι

τα καλοκαίρια που μας άφησαν πίσω,

και απόμειναν οι αγάπες μας

σαν τα ψάρια να σπαρταρούνε

στα σκοτεινά κοράλλια της μνήμης,

όταν ο ήλιος έδυε σιωπηλά

προς τα εκεί που έφευγε το πυρόξανθο αγόρι.

Και εσύ να μου ψιθυρίζεις τρυφερά

φέροντας στη κόμη φύλλα χρυσαφιά

σαν το αγόρι που δεν μεγάλωσε ποτέ του

από τον κύκλο των χαμένων ποιητών

πως το φθινόπωρο είναι η εποχή του

-Η εποχή των χαμένων ποιητών -

Βάσω Μπρατάκη

Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ

Στα σκοτεινά νερά της νύχτας

κοπάδια από ασημένια ψάρια

τα άστρα που βιάστηκαν να σβήσουν

την ηχώ μιας διαβατάρας ημέρας,

και απόμειναν τα λόγια σας

νωχελικά να ξεψυχούνε

στα ιδρωμένα σεντόνια

στα σκοτεινά δώματα του ύπνου,

όταν μαστρωποί της νύχτας

χειροπόδορα έδεναν την ημέρα .

Και εγώ μοναχικό πουλί συνέχεια

να πετώ με τα φτερά της φαντασίας

πάνω από τις λεωφόρους με τα ηλεκτρονικά μάτια

υπασπιστές του κόσμου-των ορατών σωμάτων-

έχοντας στους βοστρύχους της μνήμης

τσαμπιά από τσαφύλια τις λέξεις

όλων αυτών που πέρασαν από δίπλα

χωρίς καν να αγγίξουν την σκιά μου .

Εξάλλου τι το ιδιαίτερο μπορεί να έχει

η σκιά ενός μοναχικού ανθρώπου

που υπνοβατεί μέσα στα ίδια τα όνειρά του;

Βάσω Μπρατάκη

vaso brataki