Η  ΑΠΟΥΣΙΑ

Ήταν ένα απόγευμα σιωπής

όταν ο ψίθυρος της βροχής ρυθμικά

συνόδευε του χρόνου τα βήματα

και ήταν η καρδιά μου που έψαχνε

νοσταλγικά ροδοπέταλα φωτιάς

όταν το φθινόπωρο πορευόταν βιαστικά

μικρό αναμαλλιασμένο παιδί

με όλους τους αέρηδες στα μαλλιά

γλυκά να του σιγοτραγουδούν

φέρνοντας στην αγκαλιά

αρμαθιές από χρυσαφιά φύλλα..

Και ήταν η καρδιά μου

το φυλλαράκι που ντύθηκε τη φωτιά

και τρέμοντας φυλλορροούσε

στου δειλινού τα σκοτεινά δέντρα.

Ήταν ένα απόγευμα βροχής

όταν οι ώρες πορεύονταν βιαστικά

με τον βηματισμό αόρατων φαντάρων

προς τα εκεί που έσβηνε ο χρόνος,

και ήταν η θύμηση της αγάπης μας

το μελαγχολικό τραγούδι του βιολιστή

που έπαιζε κάτω από τη βροχή

όταν οι νότες της μουσικής

σαν πουλιά μού έφερναν από μακριά

τη μελαγχολία που έσταζε γκρίζο.

Και στον τοίχο της προσμονής

ένα γυμνό σκουριασμένο καρφί

που δήλωσε την απουσία σου

όταν οι τελευταίες στιγμές από φως

σαν πουλιά αποδημούσαν για πάντα

στην άλλη πλευρά του ήλιου.

Από την ποιητική συλλογή 

« ΝΥΧΤΑ   ΗΝΙΟΧΟΣ   »

Εκδόσεις   Γαβριηλίδη

Absence

It was a silent afternoon

When rain's whisper

Was rhythmically accompanying

Time's steps,

And it was my heart that

Was nostalgically digging into

The asses of remembrance

For the rose petals of fire

When autumn was marching hastily

Like a young child,

Dishevelled,

With all the winds in his hair

Sweetly singing

Bringing bunches of golden leaves

Into his arms.

And it was my heart

The little leaf that wore the fire

And vanished quivering

On the dark trees of dusk.

It was a rainy afternoon

When hours were marching hastily

At a gait of invisible soldiers

Towards time's fainting,

And the remembrance of our love

was the sad song of a violinist

That played under the rain

When the music notes

Like birds

Brought to me from far away

A melancholy,

Dripping with grey.

And on the wall of waiting

A naked rotten nail

Declaring your  absence

When the last lucid moments

were migrating forever

To the other side

Of the sun.

lyrics :Vaso Brataki

translated by Xaris Paraskevopoulou

                                                 

                                                    

            

Όταν τα όνειρα γίνονται

Στην κλεψύδρα της νύχτας κόκκοι άμμου Η σιωπή των άστρων Και στα κάστρα της ακοής Θεέ μου πως ακούγεται Το κατρακύλισμα των ψυχών Όταν τα όνειρα γίνονται Τρόπαια σε βέβηλα χέρια.

Και η μοίρα των ανθρώπων Κουβάρι που πάντα θα ξετυλίγεται Κάτω από την βροχή των άστρων Όταν οι άπιστοι έντρομοι θα ανακαλύπτουν Πως ήταν πιο πιστοί από τους πιστούς Και στις εκκλησιές του πόθου Τα εξαπτέρυγα θα ψάχνουν Για να κερδίσουν στον έρωτα.

Και στα σιταροχώραφα του καλοκαιριού Σγουρόμαλλα αγόρια και κορίτσια Που έχουν τον ήλιο για φίλο Στον έρωτα πάντα θα προσφέρουν για θυσία Τους χτύπους της καρδιάς τους και με τα λόγια του έρωτα Τρυφερά θα γνέθουν το κουκούλι για να φυλάξουν την φωτιά μιας στιγμής.

Βάσω  Μπρατάκη

Από την ποιητική συλλογή "ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ " εκδόσεις  ΔΩΔΩΝΗ 

When dreams become

In the hourglass of night

Grains of sand

The silence of the stars

And in the castles of hearing

God! What a sound

By the slump of souls

When dreams become

Trophies in sulphurous hands.

And people’s destiny

A skein that will always unravel

Under the stars’ rain

When the perfidious discover

Themselves being more faithful

Than the believers

And seek for the cherubim 

In the churches of Lust

To merit in Love.

And in the wheatfields of summer

Curly-haired boys and girls,

Friends of the Sun,

Will always offer their heartbeats

As sacrifice

And will spin the cocoon gently

With the words of love

To cherish a moment’s fire.

 

lyrics :Vaso Brataki

translated by Xaris Paraskevopoulou