vaso brataki - ston iskio enos mployz

ΜΟΝΑΞΙΑ

Αλήθεια

πόση μοναξιά στο πέταγμά σου

μικρή πεταλούδα του ονείρου

πάνω από την γκρίζα πολιτεία.

Αμπαρωμένες οι πόρτες της ψυχής

κλειστά τα παραθυρόφυλλα του ύπνου

και στο μεγάλο τραπέζι της σιωπής

το ψωμί από τα όνειρα των πεινασμένων.

Αλήθεια

πόση μοναξιά στις γειτονιές των ήχων

όταν στου φεγγαριού την λήθη

σε σκοτεινά δίχτυα έπιασαν

τα λόγια του έρωτά μας .

και ας σφυρίζουν στο αίμα

σειρήνες της νύχτας γεννώντας

απατηλές των στίχων αστροφεγγιές.

Αλήθεια

πόση μοναξιά στις γειτονιές του ουρανού

όταν καρδιά μου ,μικρό πουλί

πιασμένο στα ξόβεργα

κυνηγού που δεν γνωρίζει,

μετρά στον ίσκιο

της πληγωμένης φτερούγας του

την φθαρτή ομορφιά αυτού του κόσμου

που γεννιέται και πεθαίνει κάθε μέρα .

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Ποιός θα μας μιλήσει για την αγάπη;

Το ξανθό αγόρι το κοίμισε η θάλασσα.

Κάτι θαλασσοπούλια τα πήρε το κύμα

για ένα ταξίδι χωρίς τελειωμό .

Ποιός θα μας μιλήσει για την αγάπη;

Τα βήματά μας έσβησε σιωπηλά το κύμα.

Στην αντίπερα όχθη του ήλιου

ένα σμήνος από γαλάζια πουλιά

τα λόγια σου τα λόγια μας

τις νύχτες που ζήσαμε τον έρωτα

μ' ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι

και ένα σύννεφο από γιασεμιά και όνειρα .

Ποιός θα μας μιλήσει για την αγάπη;

Στην καρδιά μας ,στρατιές αγγέλων

μ'ένα τεράστιο ράγισμα στου χρόνου τον καθρέφτη

στα τσακισμένα φτερά τους

η τέφρα του νεκρού έρωτά μας ...

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη

Από την ποιητική συλλογή 
"Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ "
Εκδόσεις   ΔΩΔΩΝΗ

ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

Στα όνειρά μου πάντα

ένα μικρό αγόρι την λέξη -αγάπη-

τρυφερά μου συλλαβίζει

και ας είναι γραφτό της μοίρας

μονάχο του πάντα να βαδίζει

στην τροχιά που του χάραξαν τα άστρα,

σαν ιππότης χωρίς πανοπλία

τις νύχτες που ο έρωτας

σαν τίγρη βρυχάται

κάτω από το λάγνο βλέμμα

γυμνόστηθης σελήνης.

Εγώ θα είμαι πάντα αυτή

που θα καλώ τις νύχτες για συντροφιά του

στην έρημο της μοναξιάς

το τραγούδι των βεδουίνων

-νωχελικά σαν χαλί να απλωθεί

κάτω από το αντίσκηνο των άστρων-

φυλαγμένο από ένα γέρο

που 'χε χιλιάδες χρόνια στην ράχη του .

Εγώ θα είμαι πάντα αυτή

που θα τον αποκαλεί πρίγκιπά της

κι ας είναι ένας φτωχός

ζητιάνος της αγάπης.

Για μένα θα είναι πάντα

ο Δον Κιχώτης της καρδιάς μου .

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη

vaso brataki - monaxikos taksideutis