ΣΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
 
Στο χρυσάφι της σιωπής οι χτύποι της καρδιάς μου

το πιο όμορφο από τα τραγούδια του κόσμου ,

την ώρα   που   σωπαίνουν     τα πουλιά

στα ασημοκαπνισμένα  βλέφαρα     της νύχτας 

και καυτή   η λάβα  των ηφαιστείων κυλά

στα μυστικά  φαράγγια  του κορμιού

ξανθόμαλλων    αγοριών    με στεφάνια 

μυρτιάς    στα   σγουρά    μαλλιά τους ,

όταν  με   μήλα    της     φωτιάς 

τον θεό  του  έρωτα καλούσαν   

με υποσχέσεις   για μιαν  αγάπη

που ήξεραν   γραφτό της μοίρας  ότι ήταν  

να ξεψυχήσει     στο φως   της  πρώτης   ημέρας  ,

σαν τα φυλλαράκια   της μικρής ροδιάς

που  υποταγμένα   στο θέλημα των  θεών

δέχτηκαν  να   πέσουν  ηρωικά  στην αρένα  

της πρώτης    φθινοπωρινής    βροχούλας ,

ακολουθώντας    τελετουργικά 

τον βηματισμό  μιας αόρατης    λιτανείας 

στην καμπυλωμένη  ράχη μιας  υπερκόσμιας  μουσικής 

σε τόπους   που ποτέ   κανείς  μέχρι τώρα    δεν έχει    διαβεί

παρά μονάχα  ένας γέροντας   τυφλός    ποιητής…

 

Βάσω  Μπρατάκη

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

         ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

Πάρε το φως της αυγής

και πλέξε ένα στεφάνι στην ειρήνη

το όνομα της φωνάξαμε γυμνοί

με τα μάτια της πληγής  μας   ολάνοιχτα

πάνω από   το  σκοτεινό  ποτάμι

που πήρε τους αγαπημένους   νεκρούς μας

τις  νύχτες   που  έβρεχε  θανατικό

γκρεμισμένες  οι  πολιτείες   γύρωθε    μας

και  στο πηγάδι    της  λησμονιάς  

σπασμένοι   καθρέπτες    οι ζωές  μας

στα μυριάδες   θρύψαλα  τους

οι χαμένες   ανθρώπινες στιγμές μας ….

Βάσω  Μπρατάκη

                                                                                                                                                            

                                    Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ  

Πεθαίνουμε .   Δεν  το βλέπεις ;

Ιαχές  τρόμου   έστησαν 

φλάμπουρα   στην  χώρα του ήλιου

όταν  στην κοιλάδα του ονείρου 

ουρλιαχτά    λύκων άπλωσαν   προβιά

και είναι οι  νεκροί  που  μας  χάρισαν

τον  φόβο, που σαν δηλητήριο

κύλησε    στις αρτηρίες  της καρδιάς μας  

όταν η απληστία του πολέμου

σαν μυλόπετρα  άλεθε τις ζωές μας   …

Πεθαίνουμε .  Δεν το βλέπεις ;

Στα μάτια των αγέννητων παιδιών  μας

τα φτερουγίσματα   σκοτεινών  αγγέλων 

που πότισαν   με  βροχή  θανάτου  την  σπορά μας .

Aνθρωποειδή   τρωκτικά   ροκανίζουν    τα όνειρά μας.

Τριγμός   στα  θεμέλια  του αιωνόβιου δέντρου

παντού   ποτάμια από  φωτιά και αίμα

και εμείς τα ανόητα ανθρωπάκια

που ανοίξαμε τους ασκούς του Αιόλου

και δεν ξέρουμε πώς να τους κλείσουμε τώρα …

Βάσω  Μπρατάκη