ΠΑΓΙΔΕΣ
Μην το νομίζετε μωρία
που βλέπω τη θάλασσα στεγνή
κι ας είναι αρματωμένη με φουρτούνες.
Είμαι γυμνή από ελπίδες.
Τις διαψεύσεις τους τις πλήρωσα
ακριβά.
Μόνο ο αχός του λιμανιού
και οι ιαχές της νύχτας με
επισκέπτονται
έτσι για παρηγοριά στα όσα έχασα.
Ζητούσα την ανατροπή
που θα μ’ ανέβαζε στον άνεμο,
σε υπερώα θαυμάτων .
Θα με πήγαινε στην αρχή μου,
μακριά από ενδοκοσμικές
αναγκαιότητες.
Θα με ύψωνε σε γόνιμες
πραγματικότητες
αιώνιας ροής.
Θα έσπαζε τα κλειστά σύνορα.
τα εμπόδια, την εκμηδένιση,
θα με ταξίδευε σε προορισμούς βεβαιοτήτων
και σε παράκτιες πατρίδες.
Μα όλα έστησαν παγίδες στην ευπιστία
μου!!!
Ρένα
Λαμνάτου
