ΜΟΝΑΞΙΑ
Αλήθεια
πόση μοναξιά στο πέταγμα σου
μικρή πεταλούδα του ονείρου
πάνω από την γκρίζα πολιτεία
αμπαρωμένες οι πόρτες της ψυχής
κλειστά τα παραθυρόφυλλα του ύπνου
και στο μεγάλο τραπέζι της σιωπής
το ψωμί από τα όνειρα των πεινασμένων .
Αλήθεια
πόση μοναξιά στο ακρογιάλι των ήχων
καθώς στου φεγγαριού την λήθη
σε σκοτεινά δίχτυα έπιασαν
τα λόγια του έρωτά μου
και ας σφυρίζουν στο αίμα μου
σειρήνες της νύχτας
γεννώντας
απατηλές των στίχων αστροφεγγιές .
Αλήθεια
πόση μοναξιά στις γειτονιές
του φεγγαριού
όταν καρδιά μου , μικρό πουλί
πιασμένο στα ξόβεργα
κυνηγού που δεν γνωρίζει,
μετρά στον ίσκιο
της πληγωμένης φτερούγας του
την φθαρτή ομορφιά αυτού του κόσμου
που γεννιέται και πεθαίνει κάθε μέρα .
Βάσω Μπρατάκη
Από την συλλογή ’’ Η
ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ‘’
