ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤ Ι
Σε βρήκα στα σύνορα της ημέρας με την νύχτα
έχοντας στο βλέμμα την αντάρα των καιρών
διωγμένος από την
ίδια σου την χώρα
και
έναν φτωχό σκύλο να σε παίρνει στο κατόπι
τον
μόνο σύντροφο που σου απόμεινε
γιατί έγιναν σκληροί οι άνθρωποι
και
εύκολα πια ξεχνούνε
αυτούς
που τους αγάπησαν κάποτε
καθώς τις
ζωές τους κατάντησαν
ένα φεγγάρι κομμένο στα δυο
το
‘ να κομμάτι στο φως και το άλλο στο σκοτάδι
όμοια με τις ψυχές τους
γι
’αυτό και απόμειναν στα
σταυροδρόμια του κόσμου
μην
ξέροντας προς ποια κατεύθυνση να πάνε
και ας ξέρουν βαθιά μέσα τους
μπροστά
τους
πως είναι το μονοπάτι ...
Βάσω Μπρατάκη
