ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ
Στην αυλή του φεγγαριού
η ανάσα των άστρων
όταν άνοιγαν ερμητικά
τα παράθυρα στο κύμα
για να παραδοθούν οι ψυχές
των αναλφάβητων του έρωτα
στο σιωπηλό κάλεσμα της σειρήνας,
που νωχελικά άπλωνε
το αλφαβητάρι του έρωτα
στη θάλασσα της νύχτας.
Κι εγώ αγάπη μου
ολοένα τριγυρνώ
ταπεινός προσκυνητής στο κύμα,
στη θάλασσα της ψυχής σου,
το βότσαλο σηκώνοντας
να ψάχνω στον ίσκιο τους
τα λόγια της αγάπης,
στα λιμάνια του ονείρου
με τα μενεξεδιά βαπόρια.
Και απόμεινα
μονάχος να περιμένω
την αγάπη που αργεί να ανατείλει.
Βάσω Μπρατάκη
