ΤΟ
ΠΕΤΑΓΜΑ
'Εφυγες
χωρίς να πεις τίποτε
για
το μυστικό που έκρυβαν τα αγάλματα.
Οι
αμυγδαλιές που μου υποσχέθηκες
δεν
άπλωσαν κλαδιά παρά μονάχα
στα
λευκά όνειρα που νύχτωσαν
παραφυλώντας
στον ύπνο των κύκνων.
Γέρασες
καλέ μου,αναζητώντας φτερά
μέσα
στο δροσερό τραγούδι της θάλασσας.
Αλήθεια
πόσο γαλανό είναι το πέταγμα των γλάρων,
και
όμως δεν έπαψες να ξεθάφεις τον πόνο
σκοντάφτοντας
στην γνώριμη σκληράδα των βράχων
παρόλο
που το νιώθεις βαθιά μέσα σου
πως
ο ήλιος γερνά μαδώντας τα ίδια χρυσάνθεμα.
Αδελφέ
μου τι μπορούμε να κάνουμε;
Τα
πουλιά ωριμάζουν μέσα στο ίδιο τους το
πέταγμα.
Βάσω
Μπρατάκη
Από
την συλλογή
''
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ''
Εκδόσεις
ΔΩΔΩΝΗ
