( Ο πίνακας είναι έργο της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη )

ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΕΝΟΣ ΜΠΛΟΥΖ

Για σένα θα βρω τις πιο όμορφες λέξεις...

Άγγελε μου...άγγελε της νύχτας

και τον έρωτα μου για σένα θα ντύσω ,

όταν στα σκαλοπάτια ενός μπλουζ ,

θα κατρακυλά η ψυχή μου.

Και ας ήρθαν μαύρα πουλιά ,

που στο ράμφος έφεραν,

του πανικού την μοναξιά.

Και ας έκλεισαν τα παραθυρόφυλλα ,

την νύχτα απ' έξω

και ας έγιναν οι ώρες μου σκοτεινά κελιά ,

εγώ πάντα έξω από την πόρτα του ονείρου ,

θα σου αφήνω τα κλειδιά ...μόνο έλα.

Για σένα θα γράψω τα πιο όμορφα μπλουζ...

Άγγελε μου...άγγελε της νύχτας

και ας είναι ένα άδειο βιβλίο οι νύχτες σου,

εγώ με τις νότες μου θα ημερέψω την σιωπή τους

και το αγρίμι του έρωτα θα ξυπνήσω,

κάτω από την ομπρέλα της μουσικής μου

και με αγωνία θα ψάχνω στο μαύρο των ματιών σου,

τα σημάδια του έρωτα.

Και πριν το ξημέρωμα μας βρει ,

εγώ θα είμαι πάντα αυτή που θα τρέχει,

σαν ερωτευμένη ξυπόλητη παιδούλα ,

στις αυλές του ουρανού ,τα άστρα να σου φέρω ,

για να φωτίσω αγάπη μου τα όνειρα σου.

Βάσω Μπρατάκη

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Σε αυτούς που πιστεύουν

στους

αγγέλους

Ευχαριστώ την φίλη μου

την ζωγράφο Μαρία Καζάζη

για τον υπέροχο πίνακα της

( Ο πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη )

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ένα θέατρο του παραλόγου οι νύχτες μας,

με πρωταγωνιστές που δεν ήξεραν το ρόλο τους

και εμείς θαμώνες μιας πλασματικής ευτυχίας,

πίσω από το τράνταγμα ενός γέλιου,

να κρύβουμε το δάκρυ της ψυχής μας.

Γιατί γνωρίζουμε καλά,

πως αληθινοί καλλιτέχνες δεν υπάρχουν πια

και ας λένε πως η τέχνη διδάσκεται,

υπάρχει και η τέχνη_να ερωτεύεσαι _

και είναι λίγοι αυτοί που την κατέχουν...

Μα ευτυχώς υπάρχουν και οι εραστές που δεν φοβούνται,

την φωτιά ν 'αγγίξουν στα αλήθεια,

ακόμα και όταν το φεγγάρι καθρεφτίζεται ματωμένο,

στο σκοτεινό πηγάδι της νύχτας,

ακόμα και όταν στην άκρη του δρόμου,

παρατημένα κουρέλια, τα όνειρα μιας ζωής,

αυτών η καρδιά δεν θα πάψει ποτέ , τρελά να χτυπά.

Και ας ξέρει η άπιστη νύφη πως επιστροφή δεν έχει

και ότι στο τέλος του έργου πάντα,

ένα ματωμένο νυφικό θα την προσμένει...

Βάσω Μπρατάκη

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

στην φίλη

που σήμερα γιορτάζει.

Ευχαριστώ

την ζωγρά φο Μαρία Καζάζη

Για τον υπέροχο πίνακα της

( Ο πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Kαζάζη )

ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Η

(ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥ)

στίχοι για τραγούδι

Κόρη της φωτιάς,

που ανέμελη σεργιανούσες,

στις γειτονιές του ονείρου,

χαϊδεμένη σε ονόμασα,

τσιγγάνου ανέμου,

όταν ηδονικά χόρευες,

χαράζοντας καρδιές,

σε κορμιά σιντεφένια,

κρασί πίνοντας,

από θλιμένα δειλινά,

όταν ροδοπέταλα φωτιάς,

στροβιλίζονταν στην δύνη,

τσιγγάνικου χορού.

Κόρη της φωτιάς,

την καρδιά μου έκλεψες,

όταν με βιολιά μίλησαν,

τσιγγάνοι στο αίμα

και παράφορα αγάπησα,

την φωτιά αγγέλων

και τους δρόμους πήρα,

στο κόκκινο της καρδιάς,

τρελός και παράφρων ,

από έρωτα για εσένα

και ζητιάνος έγινα ,

εγώ που δεν πίστευα στα όνειρα,

του πιο τρελού ονείρου...

Βάσω Μπρατάκη

Αφιερωμένο στην φίλη μου την Όλγα

που της αρέσει να γράφει τραγούδια,

σαν ένα ευχαριστώ για τα τραγούδια,
της Loreena Mckennitt
που μου έστειλε κάποτε...

ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ

LONELY TRAVELLER

Αφιερωμένο στην Χάρις

Dedicated to Charis

Εγώ ο μοναχικός ταξιδευτής,
στις πεδιάδες του ονείρου,
στο φως του φεγγαριού,
άσπρα είδα να τρέχουν άλογα.
Στο χλιμίντρισμα τους,
ένιωσα την κραυγή της σιωπής
και στην πυρωμένη ανάσα τους,
το πύρωμα της στιγμής,
όταν ο έρωτας ανασταίνεται

και οι ψυχές στροβιλίζονται,

στην δύνη των άστρων.

I, the lonely traveller,
Saw white horses cantering
On the dream valleys,
On moonlight.
In their neigh,
I sensed the cry of silence
And in their flaming breath,
Moment’s lighting up,
When love resurrects

And the souls swirl,
Within the stars’ whirlpool.

Εγώ ο μοναχικός ταξιδευτής,
στους δρόμους της φωτιάς,
σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια,
όταν η ζωή κυλούσε καλπάζοντας,
σε πορφυρά ποτάμια,
τα πιο παράλογα είδα παιχνίδια,
να παίζονται του έρωτα
και υποσχέσεις να δίνονται,
κάτω από σπασμένες λάμπες,
για αγάπες που δεν γνώριζαν,
από πρέπει και λογική.

I, the lonely traveller,
Witnessed the most bizarre
Games of love being played
On the streets of fire,
In dark and empty alleys,
When life flowed galloping,
In scarlet rivers,
And promises being given
Under shuttered lamps,
Promises of loves
Ignorant of proper and reasonable.

Εγώ ο μοναχικός ταξιδευτής,
στις λεωφόρους της καρδιάς,
μικρό πληγωμένο πουλί,
στον ίσκιο της μουσικής,
δεν έπαψα ποτέ να ψάχνω,
τις συντεταγμένες ενός ονείρου,
όταν στις γειτονιές του φεγγαριού,
αγόρια και κορίτσια,
έτρεχαν χαράζοντας τσέρκια φωτιάς,
στο κορμί μάγισσας νύχτας.
Αγουρωποί ίσως καρποί,
στα περιβόλια του έρωτα.

I, the lonely traveller,
Never ceased to search
The coordinates of a dream
On highways of the heart,
Wounded little bird,
In the shadow of music,
When in Moon’s neighbourhoods
Boys and girls
Ran hacking fire hoops
On the body of a witch night.
Unripe, perhaps, fruits,
In the gardens of love.

Vaso Brataki

Η ποιητική απόδοση

στα αγγλικά ανήκει

στην Χάρις Παρασκευοπούλου

translated by

Xaris Paraskevopoylou

( Λεπτομέρεια από πίνακα του Γιάννη Τσαρούχη )

Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Αφιερωμένο...

Φθινόπωρο ,η εποχή των ποιητών!

Βρέχει σιωπή μέσα στα όνειρα μου.

Πως κλαίνε σιωπηλά οι νύχτες σου;

Αυτές που ζήσαμε,εγώ και εσύ,

εραστές στον τροπικό του Αιγόκερου.

Ξεψυχισμένοι αγγέλοι,

τα καλοκαίρια που μας άφησαν πίσω

και είναι οι αγάπες μας,

ψάρια που σπαρταρούνε,

στα σκοτεινά κοράλλια της μνήμης

και εγώ πάντα σιωπηλή ,

να βαδίζω στην θλίψη μιας νότας...

Και εσύ πάντα να πορεύεσαι,

στην βροχή χωρίς ομπρέλα.

Και είναι σαν να αγγίζεις,

με γυμνά τα χέρια,

την μουσική φυσαρμόνικας,

που μικρό αγόρι έπαιζε,

στον κύκλο των χαμένων ποιητών.

Και στην αυλή της καρδιάς,

στοίβες από κιτρινισμένα φύλλα.

Και είναι οι ώρες που ξεψυχούνε,

όταν η νύχτα αγκαλιάζει την ημέρα.

Και εσύ ζητιάνος και ρακένδυτος,

στην άκρη του δειλινού,

πάντα να προσμένεις την λύτρωση,

από την δίψα των κορμιών.

Και ήταν αλμυρό το κύμα,

όταν μας άφηνε πίσω το καλοκαίρι,

πυρόξανθο αγόρι που έτρεχε βιαστικά,

κατά εκεί που αιμορραγεί ο ουρανός...

Βάσω Μπρατάκη