ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ

Στην διχάλα της σιωπής,

μια πνιγμένη επιθυμία φυγής,

το τελευταίο σφύριγμα της αμαξοστοιχίας,

που δεν έφτασε στο τέρμα.

Και απόμειναν οι ψυχές,

στις αποβάθρες των σταθμών να προσμένουν,

με τις βαλίτσες γεμάτες,

από τριμμένα πανωφόρια ...τα όνειρα τους,

τις νύχτες που η πόλη πουλιόταν,

σαν πόρνη πολυτελείας,

σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια,

και οι ποιητές στων στοίχων

την σκακιέρα έπαιζαν τις ψυχές τους,

με λόγια φιλήδονα και λάγνα,

στον έρωτα ποιός θα κερδίσει.

Και η νύχτα σαν άλλος ηνίοχος,

έχοντας τα μάτια κλειστά ,

με ένα κόκκινο της φωτιάς μαντήλι,

στο χρώμα της καρδιάς,

αιώνες τώρα να κρατά τα ινία,

κάτω από το φεγγάρι,

φυλλακίζοντας το χλιμίντρισμα,

από τα αλόγατα που ξυπνά ο έρωτας,

εκεί κάτω από την Ακρόπολη,

όταν η πόλη χωρίς αιδώ παραδίδεται,

στα πάθη των κατοίκων της....

Βάσω Μπρατάκη

ΟΤΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ

Στην κλεψύδρα της νύχτας

κόκκοι άμμου

Η σιωπή των άστρων

Και στα κάστρα της ακοής

Θεέ μου πως ακούγεται

Το κατρακύλισμα των ψυχών

Όταν τα όνειρα γίνονται

Τρόπαια σε βέβηλα χέρια.

Και η μοίρα των ανθρώπων

Κουβάρι που πάντα θα ξετυλίγεται

Κάτω από την βροχή των άστρων

Όταν οι άπιστοι έντρομοι θα ανακαλύπτουν

Πως ήταν πιο πιστοί από τους πιστούς

Και στις εκκλησιές του πόθου

Τα εξαπτέρυγα θα ψάχνουν

Για να κερδίσουν στον έρωτα.

Και στα σιταροχώραφα του καλοκαιριού

Σγουρόμαλλα αγόρια και κορίτσια

Που έχουν τον ήλιο για φίλο

Στον έρωτα πάντα θα προσφέρουν γιαθυσία

Τους χτύπους της καρδιάς τους

και με τα λόγια του έρωτα

Τρυφερά θα γνέθουν το κουκούλι

για να φυλάξουν την φωτιά μιας στιγμής...

Βάσω Μπρατάκη

When dreams become…

In the hourglass of night
Grains of sand
The silence of the stars
And in the castles of hearing
God! What a sound
By the slump of souls
When dreams become
Trophies in sulphurous hands.

And people’s destiny
A skein that will always unravel
Under the stars’ rain
When the perfidious discover
Themselves being more faithful
Than the believers
And seek for the cherubim
In the churches of Lust
To merit in Love.

And in the wheatfields of summer
Curly-haired boys and girls,
Friends of the Sun,
Will always offer their heartbeats
As sacrifice
And will spin the cocoon gently
With the words of love
To cherish a moment’s fire…

Vaso Brataki

Η ποιητική απόδοση στα αγγλικά
ανήκει στην Χάρις Παρασκευοπούλου
translated by Xaris Paraskevopoylou

ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

Στα όνειρα μου πάντα,

ένα μικρό αγόρι,την λέξη -αγάπη -,

τρυφερά θα μου συλλαβίζει.

Τι και αν είναι γραφτό της μοίρας του,

θλιμμένο, πάντα μονάχο του να βαδίζει,

στην τροχιά που του χάραξαν τα άστρα,

σαν ιππότης που του έκλεψαν την πανοπλία.

Τι και αν στα σπλάχνα της νύχτας,

ο έρωτας πάντα σαν τίγρη θα βρυχάται,

ξυπνώντας την δίψα μας για κυνήγι,

με τα άγρια ένστικτα του ολοένα ,

σαν φίδια να στριφογυρνάνε,

αγκαλιάζοντας , ηδονικά το ένα το άλλο,

κάτω από το λάγνο βλέμμα,

μικρής γυμνόστηθης σελήνης.

Εγώ θα είμαι πάντα αυτή,

που τις νύχτες θα καλώ,

για συντροφιά στην έρημο της μοναξιάς του,

τα τραγούδια των βεδουίνων,

για την αγάπη τους που σαν χαλί,

απλωνόταν νωχελικά,

κάτω από το αντίσκηνο των άστρων,

φυλαγμένα από ένα γέρο,

που 'χε χιλιάδες χρόνια στην ράχη...

Εγώ θα είμαι πάντα αυτή,

που με το δάκρυ μου θα σκίζω τα δειλινά,

για να βάψω με κόκκινο,

τις αρτηρίες από τα όνειρα του,

όταν ο ήλιος θα αιμορραγεί,

σαν ένας μικρός εσταυρωμένος,

εκεί στην άκρη του ορίζοντα

και τα δελφίνια θα θρηνούν μυστικά,

για τις ζωές που έσβησε το κύμα....

Εγώ θα είμαι πάντα αυτή,

που θα τον αποκαλώ πρίγκιπα μου

και ας έγινε ζητιάνος για την αγάπη ,

για μένα θα είναι πάντα,

ένας ρομαντικός Δον Κιχώτης,

που ταξιδεύει στους αιώνες,

σε χειμώνες και καλοκαίρια,

με αγωνία ψάχνοντας τις πατημασιές,

που θα τον οδηγήσουν στην αγάπη του...

Βάσω Μπρατάκη

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

σε όλες τις όμορφες ψυχές που ξέρουν να αγαπάνε με

μοναδικό τρόπο ...τους Δον Κιχώτες που δεν κουραστήκαν

να παλεύουν για το όνειρο της αγάπης...

( Ο πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη)

ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Άσε με να σου μιλήσω για την αγάπη μου,

τώρα που το νιώθω ότι σ ' αγαπάω,

πιό βαθειά από ότι σ 'αγαπούσα χθες,

μα ίσως και πιο λίγο από ότι θα σ' αγαπάω αύριο.

Θα' ναι σαν να σου μιλά το κορμί μου,

με τα πέντε πρόσωπα της ποίησης του

και το αίμα να καίει κάτω από το δέρμα.

Άσε με να σου μιλήσω για την αγάπη μου,

τώρα που το νιώθω ότι σ'αγαπάω.

Θα 'ναι σαν να σου μιλούν τα μάτια μου,

με μια σιωπή που κρύβει χιλιάδες λόγια.

Θα 'ναι σαν να σου μιλά η μοναξιά μιας γυναίκας,

μοναξιά περιπλανώμενη που με 'φερε ως το φιλί σου.

Άσε με να σου μιλήσω για την αγάπη μου,

τώρα που το νιώθω ότι σ' αγαπάω,

πριν σβήσει και το τελευταίο άστρο.

Ποιός ξέρει αύριο ίσως και να είναι αργά,

αύριο ίσως και να είμαι μακριά σου.

Βάσω Μπρατάκη

Από την ποιητική συλλογή μου

''ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ- ΔΟΚΙΜΕΣ ''

Ευχαριστώ την φίλη μου

την ζωγράφο Μαρία Καζάζη,

για τον υπέροχο πίνακα της.

( Ο πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη )

Η ΜΟΥΣΑ

Αφιερωμένο

Και όταν
το δειλινό θα βαραίνει,
σαν ένα πανέρι γεμάτο,
από βροχερή σιωπή,
εγώ θα είμαι αυτή,
που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,
σαν το κύμα στo ακρογιάλι,
που στην ράχη του φέρνει,
των δελφινιών τα μυστικά,
πως ο έρωτας κρυφά ανασταίνεται,
εκεί σε μια σπηλιά του Αιγαίου.


Και όταν
τρυφερά μας αγγίξει,
εκείνη του δειλινού η ώρα,
που ο ουρανός αθόρυβα ανοίγει,
το μυστικό κουτί της Πανδώρας,
μην ξέροντας πως ελευθερώνει,
το μαύρο από την μήτρα του Άδη,
εγώ θα είμαι αυτή,
που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,
μην φοβάσαι
και το φως ανασταίνεται,
εκεί στην αγκαλιά των άστρων.


Και όταν
ο έρωτας στο φεγγάρι καθρεφτίζεται,
σαν ένα σπασμένο κόκκινο ρόδι,
με σπόρια φωτιάς, τις πύρινες στιγμές του
και η νύχτα παραμάσχαλα ,
για φυλαχτό φέρνει,
το τραγούδι του μικρού ναύτη,
εγώ θα είμαι αυτή,
που τρυφερά θα σου ψιθυρίζει,
τα πιο όμορφα τραγούδια για την αγάπη,
σαν άλλη γλυκόλαλη μούσα που ανασταίνεται,
εκεί στο φως κάτω από το φεγγάρι.

Βάσω Μπρατάκη

MUSE

And when
The night will fall
Like a basket
Full of rainy silence,
I will be the one
To tenderly whisper
-like the wave
Carrying dolphins’ secrets
To the coast-
That love rises secretly
There, in an Aegean’s cave.

And when,
That night time,
Will tenderly touch us
-when the sky quietly opens
Pandora’s secret box
Not knowing that it
Liberates
Black from Hades womb-
I will be the one
To tenderly whisper
«Fear not,
For the light rises
There, in stars’ embrace»

And when
Love will mirror itself on the moon
Like a broken red pomegranate,
Its flaming moments like grains of fire,
And night under its arm
will keep
the little sailor’s song
as a charm,
I will be the one
To tenderly whisper
The most beautiful
Love songs
Like a sweetly singing
Muse
There, under the moonlight.

Vaso Brataki

Η ποιητική απόδοση στα αγγλικά

ανήκει στην Χάρις Παρασκευοπούλου

translated byXaris Paraskevopoylou

Ευχαριστώ την φίλη μου
την ζωγράφο Μαρία Καζάζη
για τον υπέροχο πίνακα της.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

(εκεί που το υποσχέθηκα )