'' ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ ''

ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

Στα όνειρα μου πάντα,

ένα μικρό αγόρι,την λέξη -αγάπη -,

τρυφερά θα μου συλλαβίζει.

Τι και αν είναι γραφτό της μοίρας του,

θλιμμένο, πάντα μονάχο του να βαδίζει,

στην τροχιά που του χάραξαν τα άστρα,

σαν ιππότης που του έκλεψαν την πανοπλία.

Τι και αν στα σπλάχνα της νύχτας,

ο έρωτας πάντα σαν τίγρη θα βρυχάται,

ξυπνώντας την δίψα μας για κυνήγι,

με τα άγρια ένστικτα του ολοένα ,

σαν φίδια να στριφογυρνάνε,

αγκαλιάζοντας , ηδονικά το ένα το άλλο,

κάτω από το λάγνο βλέμμα,

μικρής γυμνόστηθης σελήνης.

Εγώ θα είμαι πάντα αυτή,

που τις νύχτες θα καλώ,

για συντροφιά στην έρημο της μοναξιάς του,

τα τραγούδια των βεδουίνων,

για την αγάπη τους που σαν χαλί,

απλωνόταν νωχελικά,

κάτω από το αντίσκηνο των άστρων,

φυλαγμένα από ένα γέρο,

που 'χε χιλιάδες χρόνια στην ράχη...

Εγώ θα είμαι πάντα αυτή,

που με το δάκρυ μου θα σκίζω τα δειλινά,

για να βάψω με κόκκινο,

τις αρτηρίες από τα όνειρα του,

όταν ο ήλιος θα αιμορραγεί,

σαν ένας μικρός εσταυρωμένος,

εκεί στην άκρη του ορίζοντα

και τα δελφίνια θα θρηνούν μυστικά,

για τις ζωές που έσβησε το κύμα....

Εγώ θα είμαι πάντα αυτή,

που θα τον αποκαλώ πρίγκιπα μου

και ας έγινε ζητιάνος για την αγάπη ,

για μένα θα είναι πάντα,

ένας ρομαντικός Δον Κιχώτης,

που ταξιδεύει στους αιώνες,

σε χειμώνες και καλοκαίρια,

με αγωνία ψάχνοντας τις πατημασιές,

που θα τον οδηγήσουν στην αγάπη του...

Βάσω Μπρατάκη

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

σε όλες τις όμορφες ψυχές που ξέρουν να αγαπάνε με

μοναδικό τρόπο ...τους Δον Κιχώτες που δεν κουραστήκαν

να παλεύουν για το όνειρο της αγάπης...