ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΕΡΩΤΙΚΟ

Ένα άγρυπνο πουλί η σιωπή

τις νύχτες που πέρασε ανάμεσα μας

ένα ζεστό ποτάμι η ερωτική ηδονή.

Μάτια που μου θυμίσατε

την μουσική νοσταλγία της θάλασσας,

χέρια που μου χαρίσατε

τον ώριμο βαρύ καρπό μιας νύχτας ,

με τι λόγια να τραγουδήσω

την καινούργια αγάπη

που άπλωσε φυλλωσιά στην ψυχή μου .

Βάσω Μπρατάκη

ΕΚΠΤΩΤΕ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ

Έκπτωτε άγγελέ μου...
Σε ποιάς πεταλούδας τα φτερά
γκρεμίζουν οι κυματισμοί του έρωτά σου;...
Σε ποιά βουνά ταξιδεύουν
αφηνιασμένα άλογα οι αισθήσεις σου;...
Ποιάς νύχτας οι ώρες γίνονται
μάρτυρες στα ανθρώπινα πάθη σου;...


Έκπτωτε άγγελε μου ....
που έχασες τα φτερά σου ...
όταν σκιές φωτιάς
κάθισαν στο περίγραμμα
των ωρών μιας νύχτας,
σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια
που φόρεσαν κατάσαρκα
τους αναστεναγμούς του έρωτά σου
εκεί που πουλιέται και αγοράζεται
χωρίς αιδώ ,η αξιοπρέπεια του άνδρα...


Έκπτωτέ άγγελέ μου ...


Και εγώ ...
πεταλούδα μοναχική
που χάθηκε στα μονοπάτια του έρωτά σου
όταν στην καμπύλη του φεγγαριού
αχνόφεξε μια σπίθα φωτιάς
το φως από αταξίδευτα άστρα...
Στον βωμό του έρωτά μου
ποιός θα προσφέρει τώρα
θυσία την καρδιά του;...

Βάσω Μπρατάκη

Ο ΘΡΗΝΟΣ

Στην άκρη του φεγγαριού

στο αγκάθι της οδύνης

μια στάλα από αίμα

η σιωπή στην πόλη των αγγέλων

όπου έκλεισαν τα όνειρά μου,

και εγώ να ψάχνω ψηλαφιστά

στα σκοτεινά δώματα του ύπνου

το χνούδι από λόγια αγαπημένα ।

Καταραμένο το χέρι

καταραμένη και η σφαίρα

που χώρισαν τον χρόνο στα δύο

αφήνοντας πίσω

την μυρωδιά από το γάλα

που σε βύζαινα καλέ μου

όταν ονειρευόμουνα

καβαλάρης να χιμάς

σε χρυσαφένια τοπία.

Πάρε τους αναστεναγμούς της καρδιάς

φυλαχτό να σε φυλά γιέ μου

από τον δράκο της λήθης

που ακοίμητος παραφυλά

στις πύλες του Άδη

εκεί όπου άσπλαχνα σε οδηγά

ο Μαύρος Καβαλάρης .

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη