ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ
Στη μνήμη του
πατέρα μου
Τις πιο όμορφες λέξεις
ψάχνω
για να σου γράψω το
τραγούδι του αποχαιρετισμού,
χειμώνες τώρα και
καλοκαίρια,
μα γυμνός ο πόνος κι
εγώ φοβάμαι
τις νότες να αγγίξω με
γυμνά τα χέρια,
βαγόνια έρχονται και
φεύγουν
γεμάτα από ψυχές
που γεννιούνται και
πεθαίνουν,
και απόμεινα μονάχη
πάνω στις ράγες της
μνήμης,,
έρμαιο της σιωπής που
αφήνουν πίσω
τα τρένα που φεύγουν
μακριά μου,
τα χνάρια σου να ψάχνω
μην και σε ξεχάσω .
Ήταν ένα δειλινό της
θλίψης
και ήταν το φτερούγισμα
της νύχτας
η ελπίδα που αργοπέθαινε
στη γωνιά του πόνου.
Και ήταν τα γκρίζα
σπουργίτια
που πέταξαν γύρω μας
τα τελευταία
δευτερόλεπτα
της ημέρας που έφευγε .
Όταν τα χέρια άπλωσες
σιωπηλά τους καρπούς να
κόψεις
του δέντρου που τις
ρίζες είχε
βαθιά στην άβυσσο
του Άδη .
Μα εγώ δεν το έβλεπα
,πατέρα,
και πρόσμενα με λαχτάρα
την αυγή το φως να μου
φέρει πίσω.
Πώς να το ‘ξερα πως
μαζί του θα ‘φερνε
και το δυσβάσταχτο κενό
της απουσίας σου.
Bάσω Μπρατάκη
Από την ποιητική
συλλογή
«ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ
»
Εκδόσεις Γαβριηλίδη
Farewell
song
In
memory of my father
I
am looking for the most beautiful words
To
write you a farewell song
For
winters and summers on end
But
naked is the pain and scared am I
To
touch the notes barehanded.
Wagons
come and go
Filled
with souls
Born
and dead
And
I am left on my own
Upon
the rails of memory,
Prey
to the silence left behind
By
trains drifting away from me,
Seeking
for your traces so as not to forget you.
It was the dusk of sadness
And
the hovering of night,
The
hope that was fading
In
the corner of pain.
And
it was the grey sparrows
That
flew around us
On
the last seconds
Of
the day that was ending
When
you spread your arms
To
silently cut the fruits
Of
the tree that was rooted
Deep
in Hades’ abyss.
But,
father, I did not see it
And
I was longing
For
the dawn to bring me back the light.
How
could I ever know
That
it would bring along
The
unbearable void
Of
your absence.
Vaso
Brataki
Translated
by Xaris Paraskevopoulou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου