Στη διχάλα της σιωπής
πνιγμένη επιθυμία φυγής
το τελευταίο σφύριγμα της αμαξοστοιχίας
που δεν έφτασε στο τέρμα.
Και μείναμε στην αποβάθρα
προσμένοντας
με τις βαλίτσες γεμάτες
τριμμένα πανωφόρια ...τα όνειρά μας
τις νύχτες που η πόλη πουλιέται
σαν πόρνη πολυτελείας
σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια,
ενώ οι ποιητές στων στίχων
τη σκακιέρα παίζουν την ψυχή τους,
με λόγια φιλήδονα και λάγνα
στον έρωτα ποιος θα κερδίσει.
Και η νύχτα , σαν άλλος ηνίοχος,
έχοντας τα μάτια κλειστά
με ένα κόκκινο της φωτιάς μαντίλι
στο χρώμα της καρδιάς
αιώνες τώρα κρατά τα ηνία,
κάτω από το φεγγάρι,
φυλακίζοντας το χλιμίντρισμα
που ξυπνά ο έρωτας .
Βάσω Μπρατάκη
Από την συλλογή "ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ "Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ
Charioteer
Night
In
the crotch of silence
A
smothered desire of flight
The
final whistle of the train
That
never reached an end.
And
there we are on the platform
Waiting
Our
luggage full
Of
worn coats …our dreams
At
nights when the city is on sale
Like
a courtesan
In
dark and empty alleys
While
poets
Bet
their soul
On
the chessboard of verses
With
lush and lustful words
Who’s
to win in love?
And
Night, like a charioteer,
Eyes
shut
With
a flaming red scarf
In
the colour of the heart
Holds
the reins
For
centuries to go,
Under
the moon,
Imprisoning
the neigh
That
love awakens.
Vaso Brataki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου