ΟΝΕΙΡΙΚΟ

                 

                     ΟΝΕΙΡΙΚΟ

                     Ι

Τις νύχτες   σαν   πέφτει το σκοτάδι  

δυο μάτια    ανοίγουν     διάπλατα

κάτω από την μαλαματένια φτέρη του φεγγαριού

που γυρνά σκορπώντας αδιάκοπα την γύρη των άστρων ,

σαν δυο  παράθυρα  που αγναντεύουν τα  ουράνια,

και είναι η    ψυχή μου ,

το ζαρκaδάκι  που τρέχει  χοροπηδώντας    

με την σβελτάδα     εκστασιασμένης    μαινάδας, 

σε   δάση  που δεν τα διάβηκε   ποτέ κανείς

παρά  μονάχα  όσοι    τους   άγγιξε ,     

τρυφερά  ,το αόρατο  χέρι του θεού ύπνου

ραντίζοντας   τους    με την  δροσιά   της  λήθης 

λίγο πριν καθίσουν  οι δροσοστάλες    της  αυγής   

στα μισανοιγμένα  πέταλα  των λουλουδιών  .

                                        

                

                       ΙΙ

Το χάραμα   ,  στην  ηχώ της σιωπής

πόρτες    ακούω   να  ανοίγουν και  να  κλείνουν

στην  Καστρόπολη    που ξυπνά

στο πρώτο φως     του  Αποσπερίτη,

και είναι  η ψυχή μου   που  ψάχνει με αγωνία,

την έξοδο   να βρει ,

από τον  λαβύρινθο  του υποσεινήδητου

κρατώντας  σφιχτά στα χέρια της  

την άκρη   του νήματος

που   άπλωσε   μπροστά   της 

 ο  θεός   των ονείρων  ο    Μορφέας.

Βάσω  Μπρατάκη  

Από την ποιητική συλλογή "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΔΥΝΗ "