ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ
Ανατολικά της Εδέμ.
Στις άκρες του ουρανού,
το δηλητήριο του σκορπιού,
που σκόρπισε το θάνατο
και στην καμπύλη του φεγγαριού,
μια ατέρμονη προσευχή,
οι κραυγές των μικρών
ακρωτηριασμένων θεών μας.
Ανατολικά της Εδέμ.
Εγώ ο μεγάλος ποιητής
και ιχνηλάτης του ανθρώπινου πόνου,
προς τα που να στείλω,
τα κύματα της φωνής μου,
τώρα που γκρέμισαν ,
τα κάστρα της ακοής σας;
Προς τα που να στείλω,
τους χτύπους της καρδιάς μου,
τώρα που έπαψαν να χτυπούν
οι καρδιές σας;
Προς τα που να απλώσω
τα όνειρα μου,
τώρα που μαύρα ραμφίσματα
σκόρπισαν
θάνατο,
φωτιά
και αίμα;
Ανατολικά της Εδέμ.
εγώ ο μικρός θνητός
που πίστεψα πως έγινα αθάνατος,
προς τα που να αποθέσω,
το πλατανόφυλλο της καρδιάς μου,
τώρα που απομείναμε χωρίς θεούς;
Βάσω Μπρατάκη
Είναι μια κραυγή απελπισίας μπροστά στην αδυναμία του λόγου πολλές φορές να είναι αποτελεσματικός. Επίκαιρο το ποίημα δυναμώνει την ευαίσθητη συνείδηση στους χαλεπούς καιρούς που μας τάχτηκαν σαυτό τον κόσμο. Καλή μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια μονάχα λέξη Βάσω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΟΣ
Τίποτα για σχόλιο,δε μπορώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εικόνα μιλά και απο μόνη της.
Την Καλησπέρα μου!
Ανατολικά της Εδέμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ ο μικρός θνητός
που πίστεψα πως έγινα αθάνατος,
προς τα που να αποθέσω,
το πλατανόφυλλο της καρδιάς μου,
τώρα που απομείναμε χωρίς θεούς;
Αγαπημένη μου φίλη Βάσω… κείνα τα όμορφα λουλούδια της ψυχής σου έχουν πάντοτε τη μυρωδιά του Εδεμικού κόσμου… φιλοξενείς στο πυρήνα σου χρώματα και αρώματα του προ-πτωτικού Αντάμ-Καντμόν, του ευλογημένου κατοίκου του Παρτνές των αδελφών Καμπαλιστών… ποιος ήταν άραγε εκείνος ο κόσμος; Ήταν ένας κόσμος που ο Πλάτωνας τον αποκαλεί ‘κόσμο των Ιδεών’, η Παλαιά Διαθήκη ‘παράδεισο’ ή Παρτνές, η ψυχολογία των Αρχετύπων ‘αρχική μήτρα της ύπαρξης’… η ταπεινότητά μου Τρίτο Εσωτερικό Κόσμο… ένας κόσμος από αρχέγονες, Πρώτες ποιότητες, η Πρώτη Μήτρα [matrix], το Εν… κι ύστερα… ύστερα χωριστήκαμε, τεμαχιστήκαμε, διαιρεθήκαμε… γίναμε ‘μικροί θνητοί’ όπως τόσο υπέροχα σημειώνεις, χωρίς θεούς… κάποτε οι θεοί μας εγκατέλειψαν, λέει σε κάποιο σπάνιο χειρόγραφό του ο μυσταγωγός Πλούταρχος, αλλά γιατί; Γιατί εγκατέλειψαν τα ιερά τους; Γιατί αναχώρησαν; Γιατί μας άφησαν μόνους; Μα, δεν είμαστε μόνοι, γιατί έχουμε τη κληρονομιά του φωτός και το σκότος δεν έχει νικήσει ακόμη… είμαστε πάντοτε ποιητές, αναζητητές, εξερευνητές στις θάλασσες του Απείρου… και συνεχίζουμε… αγαπώ πολύ τη γραφή σου, την ευαισθησία σου, τη διαπνοή της ψυχής σου… πολλά φιλιά!
KOSTA PAP
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου φίλε πόσο δίκαιο έχεις ...χαλεποί οι καιροί και εμείς αδύναμα ανθρωπάκια μπροστά σε αυτούς που με τα διεφθαρμένα δάχτυλα τους υπογράφουν την μοίρα των λαών και χωρίς τύψη καμιά οδηγούν τους λαούς στον πόλεμο σαν τα αρνιά στην σφαγή ...
Νομίζω καιρός φίλε μου οι άνθρωποι να ενώσουν τις κραυγές της απελπισίας τους μήπως και πάψουν να υπάρχουν εικόνες σαν και αυτή που ταξιδεύει στο διαδίκτυο...
Το πέρασμα σου πάντα θα μου φέρνει χαρά !
Την καλησπέρα μου!
Αγαπητέ μου Χριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μεγάλο ευχαριστώ για αυτή την μια σου λέξη... γιατί μου λέει τόσα πολλά!
Πάντα θα έχω μια θέση να σε περιμένει και θα με χαροποιεί το πέρασμα σου
Την καλησπέρα μου!
Καρκίνε
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειάζεται κανένα σχόλια να μου γράψεις ...
το ομορφότερο σχόλιο φίλε μου είναι οι χτύποι της ευαίσθητης καρδιάς σου και πίστεψε το τους άκουσα!
Πάντα θα με χαροποιεί το πέρασμα σου
Την καλησπέρα μου !
Νημερτή
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπημένε μου φίλε δεν υπάρχουν λόγια να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά που διαβάζω
Τα λόγια σου νεράκι θα γίνουν για να ποτίσουν τα αφυδατωμένα χείλη του περιπατητή που στάθηκε κουρασμένος στο μέσο μιας καλοκαιρινής ημέρας για να συνεχίσει το ταξίδι του μέσα στο φως ...
Τιμή μου ποιητή που βρίσκεις στην ποίηση μου χρώματα και αρώματα από αυτό που αποκαλείς Τρίτο Εσωτερικό Κόσμο ξέροντας τι εννοείς , αγαπώ αυτό τον κόσμο και ας άγγιξα μόνο την υφή της αναπνοής του ελπίζω κάποτε να ταξιδέψω στα μονοπάτια του σαν ταπεινός ταξιδευτής που διψά για καινούργια ταξίδια ...
Την καλησπέρα μου
με την αγάπη μου!
Κι ανατολικά
ΑπάντησηΔιαγραφήμα και δυτικά
μα και παντού
διψασμένες υαίνες-υπάνθρωποι
σάρκες να σκίσουν
μ' αίμα να ποτιστούν!
Μικροί θεοί
ή και καθόλου θεοί
δε θέλω θεούς να συναντώ
θεούς με παράκρουση
τους απεχθάνομαι!..
Φιλώ
τους στίχους
το κομματιασμένο κορμί
το παιδικό κοιμητήρι
της απορίας...
εγώ
Προμηθέα
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο παντού διψασμένες ίαινες και υπάνθρωποι προσπαθούν να ξεσκίσουν την σάρκα των λαών ...σε κάθε γωνιά του πλανήτη κομματιασμένα παιδικά κορμιά και ιαχές πολέμου σαν σφυρίγματα φιδιών μαστιγώνουν τον αέρα... μα στο χέρι μας είναι να πάψουν να υπάρχουν παρόμοιες εικόνες σαν και αυτή που ξυπνούν τον εφιάλτη στα όνειρα τα δικά μας και των παιδιών μας.
Την καλησπέρα μου!
Αντίδωρο για τη γνωριμία μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλης Πολύζος
cobalt blue
Τη νύχτα η πόλη είναι αλλιώτικη
οι σκυφτοί φανοστάτες διαβάζουν εμβριθώς
το DNA των εντόμων
μικροί μινώταυροι αλυχτάν κατά το φεγγάρι
κι η Αφροδίτη ξέστηθη στο σταυροδρόμι
φωνάζει Ρούντι, Ρούντι, μήπως είδατε το Ρούντι
ο καρπός της κοιλίας μου ταξιδεύει incognito
στο υποθαλάσσιο φως μέσα σε σφραγισμένη γυάλα
Ώρα μία και κάτι, κρέμονται τσαμπιά οι πεταλούδες
στην κλειστή πόρτα του φαρμακείου
come, Mr. Tallyman, tally me banana
σε λίγο πέφτει ομίχλη, θα φανεί η άμαξα
ζεμένη τρία αλλόφρονα άλογα, χωρίς αμαξηλάτη
νά γράφει κύκλους στο λιθόστρωτο της κεντρικής πλατείας
στο πίσω κάθισμα, στα μπλε βελούδα, κάτωχρη η Ινφάντα
έχασα, κλαψουρίζει, το ανεχτίμητο ζαφείρι μου
ξάπλωσα στα τριαντάφυλλα εντελώς ανυποψίαστη
φορώντας μόνο τις γαλάζιες καλτσοδέτες μου
και μια σταγόνα μύρο απ’ τη Φοινίκη.
Κλεισμένος στο εργαστήρι του ο Amadeus
παίζει στο πιάνο ένα φιαλίδιο κοκαΐνη
κατά τον τρόπο χιντζασκιάρ.
*cobalt blue, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή DIZZILAND (ΕΡΙΦΥΛΗ 2001)
Αιμίλιε Emilius
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες φίλε μου στο σπιτικό μου !
Καλοδεχούμενο το δώρο σου
Ευχαριστώ σε από καρδιάς...
Πολύ όμορφη η γραφή σου φίλε μου!!
Την πιο όμορφη καληνύχτα μου !
Ανατολικά της Εδέμ... ξημερώνει άραγε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο σιγή ταιριάζει στα λόγια τούτα! Σιγή απέναντι σε μια αλήθεια που καθηλώνει πνεύμα και σάρκα.
Φίλη μου Βάσω, ανατολικά της Εδέμ, στοχάσου! Εκεί! Θα ανταμώσουμε και πάλι με τους Θεούς. Θέλω να πιστεύω!
Με συγκίνησες να ξέρεις... Καλή σου νύχτα!
Η συγκίνηση δικιά μου αγαπημένη μου Άτη όταν διαβάζω αυτά τα λόγια από ένα άτομο που αγαπώ την γραφή του ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί σε μια άκρη της Εδέμ ας ελπίσουμε ότι ίσως κάποτε να ανταμώσουμε και πάλι τους θεούς μας για να πάψουν οι κραυγές των κομματιασμένων παιδιών μας να σχίζουν τον αέρα ....
Το πέρασμα σου πάντα θα με τιμά φίλη μου !
Την καλησπέρα μου!
Φιλιά
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ!!!!!!ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ ΤΟ ΓΛΥΚΟ!!!!ΕΧΩ ΓΙΟ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ!!!ΑΧ ΤΙ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΕ ΜΟΥ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιωπηλή κραυγή
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσόρισες στην γωνιά μου ...
Λυπάμαι φίλη μου αν σε σόκαρε η φωτογραφία που συνοδεύει το ποίημα μου, αλλά δυστυχώς στον πλανήτη τέτοιου φρικαλεότητες λαμβάνουν χώρα νύχτα και μέρα ...
Κάποια στιγμή πρέπει οι άνθρωποι να πάψουμε να ακολουθούμε την μέθοδο της στρουθοκαμήλου για ότι γίνεται γύρω μας... γιατί ότι γίνεται στο σπίτι του γείτονα ίσως κάποια στιγμή να γίνει και στο δικό μας ...
Την καλησπέρα μου !
Σ-Υ-Γ-Κ-Λ-Ο-Ν-Ι-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο!!!!!Γιατί θεέ μου, γιατί?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εχω λογια.....πραγματικα.Τη εχουμε κανει ολοι μας?Αγριμια ειμαστε και κατασπαραζουμε τα παιδια μας...Νιωθω να πνιγομαι,δεν εχω αερα ν ανασανω....θελω να ουρλιαξω,πολυς ο πονος στον κοσμο μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή