'' ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ ''

( Ο πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη )

ΑΣΕ ΜΕ…

Άσε με ,με την ανατολή των χεριών μου ,
από την αρχή να σου ξαναχτίσω την ημέρα,
ψυχή που πορεύεται σε νύχτα δίχως φεγγάρια ,
μονάκριβό μου ρόδο, που το ανάστησε η φλόγα ,
όταν οι άπιστοι έκαιγαν την Αγία Τράπεζα ,
εκεί που οι πιστοί φύλαγαν σαν άγια κοινωνία,
στα σκεύη της μνήμης ,του έρωτα τους τα μυστικά .
Και η ηχώ ταξίδευε καλπάζοντας στα μονοπάτια,
μεταλλικής καμπάνας που ρίζωσε στην σιωπή ,
κορμί και εγώ …διψασμένο κορμί ,
χαμένο μέσα στου έρωτα σου την άγια σιωπή ,
όταν ο έρωτας γινόταν κρασί σε βενετσιάνικο ποτήρι,
και οι στιγμές αιμορραγούσαν, παραίσθηση ,
που διαλυόταν στον κυκλώνα των αισθήσεων,

Άσε με ,να χαθώ στους χτύπους της καρδιάς σου ,
όταν η επιθυμία γκρεμίζει τα κάστρα της λογικής ,
και ο έρωτας ξαναγεννιέται πάλι μυστικά ,
στα ομιχλώδη τοπία που χρόνια τώρα ,
σιωπηλά μαζεύουμε τους νεκρούς έρωτες μας
και είχαν δεκανίκια τα όνειρα μας ,
όταν ο Μορφέας σκοτεινός πορευόταν,
προς τα κει που υψωνόταν των άστρων η πολιτεία
και το αίμα πέταλα φωτιάς να μου στέλνει ,
κατά εκεί που ξυπνά το φεγγάρι τα όνειρα μου
και είναι η σιωπή συνεργός του έρωτα ,
όταν το σκοτάδι καλπάζει σαν θλιμμένος καβαλάρης ,
ανάμεσα στα γρανιτένια δάση της νύχτας ,
και εγώ ψυχή παραδομένη στα μάγια του έρωτα σου….

Βάσω Μπρατάκη

LET ME…

Let me, with the dawn of my hands
To rebuild your day from the beginning
Soul that wanders in a moonless night
My precious rose, risen by flame
When the perfidious burnt the Altar
Where the believers cherished as a holy communion
The secrets of their love, in memory’s vessels
And Echo travelled galloping on the trails
Of a metal bell that rooted in silence
And I, a figure…a thirsty body
Lost within the holy silence of your love,
When love turned into wine in a Venice glass,
And moments bled,
Illusion that scattered
In the cyclone of the senses

Let me perish in your heartbeats
When desire shatters the castles of sanity
And love is secretly born again
In the dim sceneries where for years to pass
We silently harvest our dead loves
And our dreams bore ancon
When dark Morpheus headed
To the land of the stars
And blood sending me petals of fire
Towards where the moon awakes my dreams
And silence is love’s accomplice
When darkness gallops like a sad rider
Through granitic forests of the night
And I, a soul surrendered in your love’s spells…

Vaso brataki

Η ποιητική απόδοση
στα αγγλικά ανήκει
στην Χάρις Παρασκευοπούλου

translated by
Xaris Paraskevopoylou

Ευχαριστώ την φίλη μου

την ζωγράφο Μαρία Καζάζη

για τον υπέροχο πίνακα της.