'' ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ ''

Άγρια και αφιλόξενη αυτή η πόλη

και κάθε νύχτα ένα κόκκινο φεγγάρι,

τον έρωτα μου ξεπουλά στην εξώπορτα

και πριν έρθει το χάραμα,

σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια,

μυστικά πουλούν

και αγοράζουν τα νιάτα μου

και είναι πάντοτε πέντε,

τα διεφθαρμένα δάχτυλα,

που στον ίσκιο των άστρων,

χωρίς λύπηση καμιά,

υπογράφουν την μοίρα μου.

Σε βρήκα Χριστέ μου,

σε κάδους σκουπιδιών να ψάχνεις,

μην και χορτάσεις τα πεινασμένα νιάτα σου,

στους δρόμους με τους σπασμένους φανοστάτες.

Σε τοίχους βρώμικων σπιτιών,

διακρίνω ακόμα ,τον ίσκιο από τα φωτεινά όνειρα σου

και στα πεζοδρόμια της μνήμης ,μια σβησμένη ηχώ,

μου ξαναφέρνει και πάλι πίσω τον ήχο,

από τα τελευταία κουρασμένα βήματα σου,

μα αντί για καρφιά στα χέρια

είχες θεέ μου, μια αυτοσχέδια βόμβα!

Ένα μπάμ !!!και γλύτωσες καρδιά μου... την σταύρωση!

Βάσω Μπρατάκη

ΕΛΠΙΖΩ

ΣΤΗΝ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

ΟΠΟΥ ΕΝΝΟΙΕΣ

ΟΠΩΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ...ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ...ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

ΝΑ ΕΙΝΑΙ

ΜΟΝΟ ΛΕΞΕΙΣ

ΣΤΑ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΛΕΞΙΚΑ

_

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!