'' ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ ''

ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Αφιερωμένο

Στους δρόμους της φωτιάς,

χάσαμε μια νύχτα τα φτερά μας

και έκπτωτους αγγέλους μας ονόμασαν

ενός χαμένου παραδείσου

και ήταν ο έρωτας,

τα αναμμένα κάρβουνα ,

στην χόβολη της νύχτας,

όταν στα αδιάβατα μονοπάτια του ύπνου,

μαύρα ρόδα άνθισαν,

τα πιο σκοτεινά από τα όνειρα μας,

αυτά που δεν τόλμησαν ποτέ,

να ψελλίσουν τα διψασμένα χείλη,

στο φως της ερχόμενης ημέρας....

Εσύ ο Αδάμ και εγώ η Εύα

και μια κόκκινη αμαρτία,

κόκκινη σαν το μήλο...

κόκκινη σαν το αίμα...

κόκκινη σαν την λάβα των ηφαιστείων,

όταν ορμητικά χύνεται στα φαράγγια,

στην πιο φωτεινή πλευρά του φεγγαριού

και ο έρωτας ηδονικά να λικνίζεται,

με τον ρυθμό μικρής μπαλαρίνας,

στο κέντρο ενός αόρατου κύκλου,

που περιφρουρεί τα πιο πρωτόγονα,

από τα ανθρώπινα ένστικτα μας,

στο σκοτάδι της αξημέρωτης νύχτας...

Βάσω Μπρατάκη