O πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012





                                         


                         ΩΔΗ   ΣΤΗΝ  ΣΕΛΗΝΗ

                  


Στα σπήλαια    της σιωπής    μου

τα τραγούδια που δεν πρόλαβα να σου στείλω ,

σαν τις  φτερούγες των πουλιών

που έμειναν    ακίνητες   

ανατριχιάζοντας   στο σχίσιμο  του αγέρα

από τα βόλια του κυνηγού ,

ασημένια   κόρη του ουρανού

που γλυκαίνεις τον πανικό  των ανθρώπων

όταν    το τελώνιο της νύχτας 

σαν σκοτεινός άρχοντας  θέλει να   εξουσιάζει  τα πάντα….




Στον λαβύρινθο  των άστρων

τα  σκόρπια  κομμάτια  της μορφής σου

λευκή   οπτασία     στους κήπους της φαντασίας μου

που στον ίσκιο της περπατησιάς σου

αναβλύζουν νερό οι  πανάρχαιες    πηγές

και ανατριχιάζουν τα ρόδα στο δροσερό άγγιγμά σου  

λίγο πριν  έρθει   το φως   της Αυγής  

μέσα από τις  χρυσόξανθες στέπες του ήλιου  …



Βάσω  Μπρατάκη 

                                               

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

                                


                    Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ




Ο έρωτας μου για σένα

είναι σαν την μέθη του κόκκινου κρασιού

τις  στιγμές  που  γέρνεις στο πλάι μου

σαν  μικρό   φοβισμένο   πουλί   

τις αξημέρωτες  νύχτες      του Δεκέμβρη   

όταν  σβήνει    ο χρόνος  

στους   λεπτοδείχτες   του ρολογιού   

Σαν τα φτερά  του αγγέλου

σε έναν  ξεθωριασμένο   πίνακα του Ραφαήλ    

στην  κάμαρη  όπου  ανταμώνουμε 
τόσο  όμοιοι    μα και  διαφορετικοί   

σαν  δυο  ταξιδιώτες    που  κουράστηκαν   να περιμένουν     

στις  αποβάθρες   των τραίνων 

τα βαγόνια   που   έρχονται και  φεύγουν  

νιώθοντας  βαθειά  μέσα τους   το φτερούγισμα της αγωνίας 

μην μείνουν   για πάντα  εκεί   σαν δυο     ριζωμένα δέντρα 


Βάσω  Μπρατάκη


Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012








                                            




ΩΔΗ  ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ



Σε προσμένω να ‘ρθεις

με χιλιάδες πουλιά στα χρυσαφένια    μαλλιά σου

Βασιλιά που σε λάτρεψαν

ποτάμια από λαοθάλασσες

πριν ακόμα εξερευνήσουν  το άγνωστο   βασίλειο σου ,

εσένα  το Ουράνιο αγόρι στο  πύρινο    άρμα του ,

το Άπλετο    φως  του κόσμου ,

τα πέταλα των ρόδων  για  να ανοίξεις

στους μυστικούς   κήπους της καρδιάς μου ,

την σπορά  τους  για  να αφήσουν   στην εύφορη γη

που με γέννησε και με έθρεψε

δέσμιο   της μοίρας μου

βασιλιάς  και   σκλάβος  να γίνω μαζί …  


Βάσω   Μπρατάκη





Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

                                      


ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ   ΤΟΥ   ΝΕΚΡΟΥ   ΓΙΟΥ
                          

                     
Έφυγες μια νύχτα του Νοέμβρη
και εγώ σε περιμένω  χρόνια  τώρα  να έρθεις   πίσω γιέ μου   
για  να φέρεις και πάλι την χαρά στο  άδειο  σπιτικό μας. 

Απόκαμαν  τα χέρια  μου   να   σε  προσμένουν
και είναι η νοσταλγία του φιλιού σου   
το αγιόκλημα που   θα απλώνει διαρκώς  τα φύλλα του
όταν ο χρόνος   θα  μετρά άπληστα τα λάφυρά    του
στα χαρακώματα του γερασμένου πια κορμιού μου…

 

Έφυγες μια νύχτα του Νοέμβρη
πουλάκι    αμάθητο στα βόλια του θανάτου
όταν στις γειτονιές του κόσμου βασίλευε ο φόβος
και απόμεινε ορφανή   φωλιά η αγκαλιά μου
να σε καλεί αδιάκοπα  θρηνώντας πίσω
να την πλημυρίσεις με το άγιο  φως της παρουσίας    σου
επειδή θαρρώ πως τίποτε δεν άλλαξε από τότε παιδάκι  μου
γιατί είναι άγρια  η φύση των ανθρώπων
σκληρή και αχάραχτη σαν το διαμάντι
και είναι οι δυνατοί που θα εκμεταλλεύονται
πάντα τους αδυνάτους …

 

Βάσω Μπρατάκη

Αφιερωμένο 
στην μνήμη όλων αυτών που ίσως να μην ξέρω  τα ονόματά  τους 
αλλά που γνωρίζω  για  την λεβεντιά της καρδιάς τους ...

Δημοφιλείς αναρτήσεις