O πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015





                        ΜΟΝΑΞΙΑ

Αλήθεια
πόση μοναξιά στο πέταγμα σου
μικρή πεταλούδα του ονείρου
πάνω από την γκρίζα πολιτεία
αμπαρωμένες οι πόρτες της ψυχής
κλειστά τα παραθυρόφυλλα του ύπνου
και στο μεγάλο τραπέζι της σιωπής
το ψωμί από τα όνειρα των πεινασμένων .

Αλήθεια
πόση μοναξιά στο ακρογιάλι των ήχων
καθώς στου φεγγαριού την λήθη
σε σκοτεινά δίχτυα έπιασαν
τα λόγια του έρωτά μου
και ας σφυρίζουν στο αίμα μου
σειρήνες  της νύχτας γεννώντας
απατηλές των στίχων αστροφεγγιές .

Αλήθεια
πόση  μοναξιά στις γειτονιές του φεγγαριού
όταν καρδιά μου , μικρό πουλί
πιασμένο στα ξόβεργα
κυνηγού που δεν γνωρίζει,
μετρά στον ίσκιο
της πληγωμένης φτερούγας του
την φθαρτή ομορφιά αυτού του κόσμου
που γεννιέται και πεθαίνει κάθε μέρα .

Βάσω Μπρατάκη

Από την συλλογή  ’’ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ‘’ 




Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

                                                         
                                           




      
ΟΤΑΝ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ


Όταν μιλώ για σένα και για μένα,
για την αγάπη που άνοιξε τα πέταλα της  δειλά
στους  μυστικούς  κήπους  της καρδιάς μου
βλέπω  το φως του φεγγαριού
να απλώνει την  ασημένια  βεντάλια του ,
πάνω από τα  σκοτεινά ερέβη της  νύχτας     
χαρίζοντας  μου    την επιθυμία
να θέλω να πετάξω  και πάλι ψηλά.
και ας είναι τα πόδια μου γερά δεμένα με το  χώμα.


Όταν μιλώ για σένα και για μένα, 
για την αγάπη που πρόβαλε θριαμβευτικά
σαν την Πανσέληνο στο μέσο των άστρων
ακούω  τις  γοργόνες να τραγουδούν  τρυφερά
στις βαθυγάλαζες  σπηλιές του Αιγαίου
και  το  τραγούδι  των δελφινιών γλυκά
να συνοδεύει   την άρπα της καρδιάς μου,
κι ας είμαι ένας ναυαγός στην μέση του ωκεανού.


Όταν μιλώ για σένα και για μένα
για την αγάπη που ωρίμασε  
ευλαβικά ,σαν τον λωτό κάτω 
από τις χρυσαφιές  του ήλιου αντένες 
ονειρεύομαι   χιλιάδες     περιστέρια να ξυπνούν
στα σκιερά φαράγγια και τις ρεματιές του κόσμου
αγγελιοφόρους   να  τα στείλω
στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
για όλα αυτά  που νιώθω  βαθιά  μέσα μου για σένα…

Βάσω  Μπρατάκη        

Τρίτη 31 Μαρτίου 2015






ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ


Το πιο όμορφο από όλα
ίσως να είναι
αυτό που ζει
στα πιο τρυφερά όνειρά μας
κάποιες βροχερές
του φθινοπώρου νύχτες,
όταν ροδοπέταλα φωτιάς
αγγίζουν τα πάθη των αγγέλων.


Είναι ίσως αυτό που ζει
στο μυαλό και στην καρδιά μας
τις μεγάλες νύχτες της προσμονής
όταν ο έρωτας της ψυχής
γίνεται ρυθμός
στα σώματα των μπαλαρίνων
ή μυστικός χορός
στα χιονισμένα όνειρα των κύκνων.


Το πιο όμορφο απ’ όλα
είναι αυτό που νιώθω
όταν χάνομαι στη ματιά σου
τρομαγμένη ελαφίνα
που ξεδίψασε στη στέρνα της ψυχής σου
τις στιγμές που το όνειρο γίνεται αλήθεια .

Το πιο όμορφο από όλα
είναι η στιγμή
που ο έρωτας γίνεται ποίημα,
ιδρωμένος καλπασμός αλόγων
μέσα στην άγρια νύχτα.

Βάσω Μπρατάκη


Από την ποιητική συλλογή «ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ »Εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015


                                       




ΑΝΑΡΧΕΣ      ΡΙΜΕΣ


Στο περίγραμμα που χαράζει
η αγκαλιά των ματιών σου
το ανατρίχιασμα μιας φλόγας
σε εστία καλά φυλαγμένη
στο κουκούλι αρχαίων χρόνων
κι εγώ ψυχή που ξυπνά  
κάμπια που ονειρεύεται
τη γέννηση της πεταλούδας
που τολμά να ερωτοτροπεί
με τον ίδιο το θάνατό της
όταν αυτός σημάδευε σιωπηλά
την αρχή και το τέλος μιας στιγμής
όταν γινόταν θυσία
για το αλάθητο ενός ονείρου
παραίσθηση που αιμορραγεί
ανιχνεύοντας  τη φωτιά
στο βυθό μιας καρδιάς.

Στο περίγραμμα που χωρίζει
το σκοτάδι και το φως
το ανατρίχιασμα της σιωπής
όταν έπεσαν σαν χάρτινα τείχη
τα κάστρα της φωνής σου
και ο έρωτας να πορεύεται σιωπηλά
με την ανάσα ιδρωμένων αλόγων
πάνω από τα πέτρινα αγόρια
που έγιναν κοινωνοί της σιωπής των άστρων,
καβαλάρηδες  που κοιμούνται,
μυστικοί εραστές της πέτρας
να ζητούν εκλιπαρώντας
για μια νύχτα μονάχα
την πέτρα ν’ ανταλλάξουν με σάρκα
μήπως και σβήσουν τη δίψα αιώνων,
ταξιδευτές να γίνουν του ονείρου
τρελοί μέσα στους αιώνες.

Βάσω Μπρατάκη


Από την ποιητική συλλογή «ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ ».Εκδόσεις  Γαβριηλίδης 

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

                           

                                        

         ΣΤΟΝ  ΙΣΚΙΟ ΕΝΟΣ ΜΠΛΟΥΖ

Για σένα θα βρω τις πιο όμορφες λέξεις
Άγγελε μου ,άγγελε της νύχτας ,
και τον έρωτά μου για σένα θα ντύσω
όταν στα σκαλοπάτια ενός μπλουζ
θα σέρνεται η ψυχή μου.
Κι ας ήρθαν μαύρα πουλιά
που έφεραν στο ράμφος
του πανικού τη μοναξιά.
κι ας έκλεισαν τα παραθυρόφυλλα
τη νύχτα απέξω
κι ας έγιναν οι ώρες μου σκοτεινά κελιά,
εγώ πάντα έξω από την πόρτα του ονείρου
θα σου αφήνω τα κλειδιά.


Για σένα θα γράψω τα πιο όμορφα μπλουζ
Άγγελε μου, άγγελε της νύχτας,
κι ας είναι άδειο βιβλίο οι νύχτες σου,
εγώ με τις νότες μου θα ημερέψω τη σιωπή τους
και το αγρίμι του έρωτα θα ξυπνήσω
κάτω από την ομπρέλα της μουσικής μου
και με αγωνία θα ψάχνω στο μαύρο των ματιών σου
τα σημάδια του έρωτα. 
Και πριν το ξημέρωμα μας βρει
εγώ θα είμαι πάντα αυτή που θα τρέχει
ερωτευμένη παιδούλα ξυπόλητη
στις αυλές του ουρανού τα άστρα να σου φέρω
για να φωτίσω αγάπη μου τα όνειρά σου.

Από την ποιητική συλλογή
«  ΝΥΧΤΑ  ΗΝΙΟΧΟΣ »
Εκδόσεις Γαβριηλίδη



In the shadow of a blues

I will find the most beautiful words
My Angel ,angel of the night,
To vest my love for you
When my soul will crawl
On the stairs of a blues.
Even if black birds came
Baring panic’s solitude
On their breaks.
Even if shutters
Left the night outside
Even if my hours became dark cells,
I will always leave the keys
On the dream’s door.
                
I will write the most beautiful blues for you,
My Angel, angel of the night ,
Even if your nights are an empty book,
I will pacify their silence with my notes
And I will wake the beast of love
Under my music’s umbrella
And I will desperately seek in the black of your eyes
The signs of love.
And right before dawn
I will always be the one that rushes,
A barefoot girl, in love,
To bring the stars on sky’s courts to you
To light up your dreams, my love.

Vaso Brataki

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015



ΠΑΓΙΔΕΣ


Μην το νομίζετε μωρία
που βλέπω τη θάλασσα στεγνή
κι ας είναι αρματωμένη με φουρτούνες.
Είμαι γυμνή  από ελπίδες.
Τις διαψεύσεις τους τις πλήρωσα ακριβά.
Μόνο ο αχός του λιμανιού
και οι ιαχές της νύχτας με επισκέπτονται
έτσι για παρηγοριά στα όσα έχασα.
Ζητούσα την ανατροπή
που θα μ’ ανέβαζε στον άνεμο,
σε υπερώα θαυμάτων .
Θα με πήγαινε στην αρχή μου,
μακριά από ενδοκοσμικές αναγκαιότητες.
Θα με ύψωνε σε γόνιμες πραγματικότητες
αιώνιας ροής.
Θα έσπαζε τα κλειστά σύνορα.
τα εμπόδια, την εκμηδένιση,
θα με ταξίδευε σε προορισμούς  βεβαιοτήτων
και σε παράκτιες πατρίδες.
Μα όλα έστησαν παγίδες στην ευπιστία μου!!!

Ρένα  Λαμνάτου  

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015



ΤΟ ΣΙΩΠΗΛΟ ΠΟΤΑΜΙ


Εγώ το σιωπηλό ποτάμι
αιώνες τώρα κυλάω κάτω από τα πόδια
άνομων αφεντάδων που χτίζουν χάρτινα κάστρα
πάνω στο σκοτάδι της αμάθειας των ανθρώπων
μην ξέροντας πως θα σωριαστούν
σαν τραπουλόχαρτα κάτω από τα άστρα
στο φως της πρώτης αυγής
όταν θα φουσκώσουν τα νερά της οργής μου
από το αίμα και τα δάκρυα
που κυλούν στην οργισμένη καρδιά μου,
επειδή κοπάδια ανθρώπων
οδηγούνται στον πόλεμο και την σφαγή
και συνειδήσεις σφαχτάρια 
θυσιάζονται στο χρήμα...


Εγώ το σιωπηλό ποτάμι
αιώνες τώρα κυλάω στην αγκαλιά της μάνας γης
έχοντας στην πλάτη
έναν χάρτη από εκατομμύρια άστρα
σιωπηλός μάρτυρας κάθε άνομης πράξης
που γίνεται στα μέρη από όπου περνάω,
στα κύτταρα της μνήμης μου πάντα θα κουβαλάω
την ηχώ από το τράνταγμα των δύο κόσμων
καθώς ο Γολιάθ έπεφτε νεκρός
από την σφενδόνη του Δαβίδ
την ώρα που έπεφτε νεκρός
ο φοβερότερος από τους εχθρούς του ανθρώπου
που είναι ο φόβος που φωλιάζει 
στην ίδια την καρδιά του...

Βάσω Μπρατάκη 

Από την ποιητική συλλογή 
" Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ " 
εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ 



                                                           





Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

                                   ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ


Στη διχάλα της σιωπής

πνιγμένη επιθυμία φυγής 
το τελευταίο σφύριγμα της αμαξοστοιχίας
που δεν έφτασε στο τέρμα.
Και μείναμε στην αποβάθρα
προσμένοντας
με τις βαλίτσες γεμάτες
τριμμένα πανωφόρια ...τα όνειρά μας 
τις νύχτες που η πόλη πουλιέται
σαν πόρνη πολυτελείας 
σε σοκάκια σκοτεινά και άδεια,
ενώ οι ποιητές στων στίχων
τη σκακιέρα παίζουν την ψυχή τους,
με λόγια φιλήδονα και λάγνα
στον έρωτα ποιος θα κερδίσει.
Και η νύχτα , σαν άλλος  ηνίοχος,
έχοντας τα μάτια κλειστά
με ένα κόκκινο της φωτιάς μαντίλι
στο χρώμα της καρδιάς
αιώνες τώρα κρατά τα ηνία,
κάτω από το φεγγάρι,
φυλακίζοντας το χλιμίντρισμα 
που ξυπνά ο έρωτας .

Βάσω Μπρατάκη 

Από την συλλογή "ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ "Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 



Charioteer Night

In the crotch of silence
A smothered desire of flight
The final whistle of the train
That never reached an end.
And there we are on the platform
             Waiting
Our luggage full
Of worn coats …our dreams
At nights when the city is on sale
Like a courtesan
In dark and empty alleys
While poets
Bet their soul
On the chessboard of verses
With lush and lustful words
Who’s to win in love?
And Night, like a charioteer,
        Eyes   shut
With a flaming red scarf
In the colour of the heart
Holds the reins
For centuries to go,
Under the moon,
Imprisoning the neigh
That love awakens.

Vaso Brataki





Δημοφιλείς αναρτήσεις