O πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

( Ο πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη )


Αποσπάσματα
από την ζωή μιας γυναίκας


....Νύχτες τώρα αυτή και η μοναξιά της , αχώριστα τώρα φιλαράκια εδώ και χρόνια και η εξάρτηση του ενός από τον άλλο είχε καταντήσει σαν μια εξάρτηση πάθους δυο εραστών, που δεν μπορούσαν να ζήσουν χώρια μα και μαζί .Πάνω στο τραπεζάκι την περίμενε ένα μισογεμάτο ποτήρι με το ποτό της και τα παγάκια να λιώνουν σιγά –σιγά υποταγμένα στους νόμους της φυσικής .Το περίεργο είναι πως υπάρχουν και στιγμές που κάπως έτσι νιώθουμε
να γίνεται και με το ίδιο το κορμί μας , μην ξέροντας ποιους νόμους ακολουθεί με μόνη την διαφορά ότι το νιώθουμε να λιώνει και ύστερα να γλιστρά μέσα στο καινό που ανοίγει ξαφνικά μπροστά μας . Κάπως έτσι νιώθουμε, δυστυχώς όταν πέφτει η μάσκα και βγαίνει στο φως η αλήθεια και τότε με λύπη ανακαλύπτουμε πως ήταν τα ίδια τα δικά μας τα χέρια που είχαν με επιμέλεια κλείσει με ένα μεταξωτό μαντήλι τα μάτια μας για να μην βλέπουμε την αλήθεια ,γιατί η αλήθεια δυστυχώς πάντοτε πληγώνει και εμείς πολλές φορές νιώθουμε αδύναμοι για να την δεχτούμε .Γι ’αυτό πολλές φορές ψάχνουμε ακριβό μετάξι από τα βάθη της Κίνας για να μην νιώθουμε την αφή του όταν ερμητικά μας κλείνει τα μάτια κρατώντας μας μακριά από το θέατρο του παραλόγου που κατάντησε πια η ζωή μας, έτσι και αλλιώς ποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει έναν θεατή γιατί δεν μπορεί να παρακολουθήσει όσα διαδραματίζονται στο κέντρο της σκηνής ακόμα και όταν γίνονται κάτω από το φως που ρίχνουν οι προβολείς ,όταν ο άμοιρος είναι τυφλός .Μα να που έρχεται και εκείνη η στιγμή που δεν μπορούμε άλλο να παίξουμε τον ρόλο του τυφλού όποιοι και αν ήταν οι λόγοι που δικαιολογούσαν αυτή μας την πράξη και με θυμό ίσως και για τον ίδιο τον εαυτό μας θέλουμε το μαντήλι να πετάξουμε πια μακριά μας , γιατί κατάντησε αναξιοπρεπές για το άτομο μας αλλά και γιατί νιώθουμε ότι δεν μπορούμε άλλο .
Το ένα τσιγάρο μετά το άλλο και αυτή με τα χέρια να τρέμουν από την ταραχή κλείνει το τηλέφωνο, ξέροντας πια πως όλα τα μηνύματα που παίρνει εδώ και καιρό ότι δεν ήταν δημιουργήματα της ζήλειας της , μα πως ήταν τα σημάδια της απιστίας του και να ήταν μια πάλι καλά, εδώ μιλάμε για την επανάληψη τους ίδιου κατολισθήματος άπειρες φορές λες και έψαχνε την επιβεβαίωση του ανδρισμού του σε όποιο θηλυκό θα περνούσε από δίπλα του .Και αυτή κοιμόταν; Τι έκανε; Πως δεν έβλεπε τα σημάδια; Εξάλλου ο τύπος δεν ήξερε ούτε καν να ρίχνει στάχτη στα μάτια για να μην το καταλάβει και να μην το ψάξει .Και αυτή που νύχτα μέρα έψαχνε , καινούργια λόγια και χρώματα τον έρωτα να πλανέψει, γιατί το ένιωθε πως ήταν το θηλυκό που στο κύτταρο του έφερνε την επιθυμία μέσα από τους αιώνες του έρωτα, τώρα να έχει μπροστά της όλα τα αποκαλυπτικά στοιχεία του εγκλήματος και να νιώθει τελείως γυμνή και να τρέμει στο μέσο μιας καταιγίδας , μην ξέροντας πώς να ημερέψει τον φόβο , για το που μπορούσε να την οδηγήσει η οργή της Και μέσα στο μυαλό της είχε ήδη σηκωθεί ένας κυκλώνας από συναισθήματα, που ήθελαν χωρίς οίκτο να ισοπεδώσουν τα πάντα και πρώτα από όλα αυτόν τον παραβάτη που καταπάτησε όλους τους ανθρώπινους όρκους του . Το ένα ποτό ακολούθησε το άλλο και σιγά- σιγά ήταν σαν να ημέρευε όλη εκείνη η ορμή με την οποία προμηνυόταν η καταιγίδα και τότε ξέσπασε μια σιωπηλή βροχή πάνω από τα αποκαΐδια που ήταν ότι απόμεινε από μια πόλη πουμόλις τηνείχανκουρσέψει και αυτή η πόλη ήταν η ίδια η καρδιά της και ότι απόμεινε από αυτήν ήταν πια μόνο ερείπια . Και σιγά –σιγά μέσα στου καπνού τους άσπρους κύκλους σαν γέρος ινδιάνος άρχιζε να διαβάζει όλα τα μηνύματα που καιρό τώρα τα λάβαινε μα που από τον φόβο της μοναξιάς δεν ήθελε να τα διαβάσει σωστά και όχι γιατί δεν ήξερε την γλώσσα με την οποία μιλούν τα σώματα των ερωτευμένων , αλλά γιατί δεν ήθελε να δεχτεί ότι ο έρωτας ήταν απών από το σκηνικό της ίδιας της ερωτικής τους πράξης και αυτή που πάντα μέσα της ένιωθε μια δίψα;Τώρα πια το ήξερε γιατί το βράδυ ξυπνούσε μούσκεμα στον ιδρώτα και με αφυδατωμένα τα χείλη, ήταν και αυτή η διαίσθηση που σαν αρχαία μάντισσα της μιλούσε μέσα στον ύπνο και της έδειχνε τα σημάδια που ήθελε εσκεμμένα να σκεπάσει την ημέρα και τότε ένιωθε τον χρόνο, σαν ένα πελώριο ρολόι να κρέμεται με τρόμο πάνω από τις νύχτες και την αβεβαιότητα σαν ένα φίδι να κουλουριάζεται γύρω από το μέλλων της…

Κείμενο: Βάσω Μπρατάκη
Αφιερωμένο
στους φίλους και τις φίλες
που αγαπήσαν την ηρωίδα μου

11 σχόλια:

  1. Είχα καιρό να περάσω από δω
    Αν θες και την δική μου γνώμη…
    ενος απλού αναγνώστη
    Θα συμφωνήσω με ένα σχόλιο
    που διάβασα
    Ζωγραφίζεις γράφοντας
    Ποιητική η γραφή σου
    Και σαν τους ποιητές
    Που αγαπούν περισσότερο τον κόσμο
    Από τον εαυτό τους
    Φαίνεται ότι αγαπάς κι εσύ την ηρωίδα σου
    Και δεν θέλεις να την πονέσεις
    Κι η μοναξιά της
    Μοιάζει γλυκιά, απαλή, βελούδινη
    Μήπως θα έπρεπε να γίνει
    πιο πικρή
    πιο σκοτεινή..
    πιο έντρομη
    πιο μοναξιά…
    Δεν θέλεις να με κάνεις να δακρύσω
    κι εγώ μαζί της…

    Καληνύχτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Την συμπάθησα την ηρωίδα σου από το πρώτο απόσπασμα … και εδώ, σε αυτό το απόσπασμα μπορώ να πω ότι με αγγίζει πιο έντονα και πιο βαθιά .
    Ο πόνος την λογχεύει κι ας φοράει μαντήλι γύρω από τα μάτια της … την λογχεύει με την μορφή του φόβου … φοβάται να διαβάσει τα σημάδια και αυτό πονάει. Όταν πλέον δεν επιτρέπει πλέον άλλο άλλοθι στο ψέμα και στην ψευδαίσθηση και αποκαλύπτει στον εαυτό της την αλήθεια που φοβόταν … τότε ο πόνος γεμίζει και θυμό … θυμό που εξαπατήθηκε από τον εαυτό της πάνω από όλα!
    Βάσω μην αλλάξεις τίποτα σε αυτή την γυναίκα … άσε την να πορευτεί έτσι όπως η καρδία σου και η σκέψη σου την γέννησε και την έπλασε … μην της στερήσεις την αυθεντικότητα της μήτρας σου!

    Μια όμορφη μέρα να έχεις … σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΑΦΗΓΗΣΗ .ΕΛΠΙΖΩ Η ΗΡΩΙΔΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ...ΔΥΝΑΜΙΚΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βάσω μου, πολύ όμορφα κυλάει η ιστορία.

    Κάτι τεχνικό μόνο! Προσεξε τον μακροπερίοδο λόγο σου. Ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάνεται το νόημα και ο ειρμός.

    Κατά τα άλλα ανυπομονώ να το δω ολοκληρωμένο.

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Βάσω μου!! Εγώ δεν είμαι ειδική στο να σχολιάσω την τεχνική της γραφής σου,άσχετα αν γράφω και εγώ...μα η ιστορία της ηρωίδας σου,σαν αναγνώστρια μου εξιτάρει το ενδιαφέρον στο που και πως θα καταλήξει.... περιμένω λοιπόν την συνέχεια...!Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!! Υ.Γ.(Πέρνα κι'απ τα λημέρια μου αν θές στο ταξίδι στο 'ονειρο..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ θα σου πω μόνο, όπως και στο προηγούμενο, γράφε!
    Η ιστορία σου, η ιστορία μας, να συνεχιστεί...

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ...εσύ Βάσω μου δεν γράφεις, ψυχές χαϊδεύεις
    Καλό σου βράδυ
    filos ton Maasai

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έχω τη συνήθεια να προσέχω σχεδόν μόνο το περιεχόμενο και την ανάπτυξη του θέματος. Αυτό που διάβασα μου άρεσε:σύντομο και ...χωρίς περιττά λίπη. Μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πεζό αλλά όχι "πεζό"!

    Καλή συνέχεια
    ανυπομονώ!!

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους φίλους και τις φίλες που με τιμήσατε με την παρουσία σας και δίνω υπόσχεση να λάβω υπόψη μου τα σχόλια όλων σχετικά με αυτή την καινούργια δουλειά που ετοιμάζω...
    Να'στε καλά όλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Βάσω μου.. Από καρδιάς ευχές για
    χαρούμενα & ευτυχισμένα
    Χριστούγεννα
    σε όλο τον κόσμο!!!
    Το αστέρι της Βηθλεέμ,
    ας δώσει φως και φώτιση
    σε όλους μας,
    ώστε η Γη να παραμείνει κατοικήσιμη
    για τις επόμενες γενιές!!Χρόνια Πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις