O πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010




ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ

Για τον πατέρα μου

Τις πιο όμορφες λέξεις ψάχνω,
για να σου γράψω το τραγούδι του αποχαιρετισμού,
χειμώνες τώρα....και καλοκαίρια,
μα γυμνός ο πόνος και εγώ φοβόμουν,
τις νότες να αγγίξω με γυμνά τα χέρια,
βαγόνια έρχονταν και έφευγαν,
γεμάτα από φτωχές ψυχές,
που γεννιούνταν και πέθαιναν,
μια αυγή...ένα δείλι
και απόμεινα να στέκομαι μονάχη,
πάνω στις ράγες της μνήμης,
έρμαιο της σιωπής που άφηναν πίσω,
τα τραίνα που έφευγαν μακριά,
τα χνάρια να ψάχνω μην και ξεχάσω,
το πέρασμα σου από ετούτο τον κόσμο.


Ήταν ένα δειλινό της θλίψης
και ήταν το φτερούγισμα της νύχτας,
η ελπίδα που αργοπέθαινε,
εκεί σε μια γωνιά στο δωμάτιο του πόνου.
Και ήταν τα γκρίζα σπουργίτια,
που γύρω μου επέταξαν,
σαν τα τελευταία δευτερόλεπτα,
της ημέρας που έφευγε μακριά μου.
Και εσύ με τα χέρια έψαχνες,
σιωπηλά να κόψεις τους καρπούς,
του δέντρου που τις ρίζες του είχε,
βαθειά μέσα στην άβυσσο του Άδη.
Μα εγώ δεν το έβλεπα πατέρα
και με λαχτάρα πρόσμενα,
την αυγή το φως να μου φέρει πίσω,
που να το ήξερα πως μαζί του θα 'φερνε
και το δυσβάσταχτο καινό της απουσίας σου.


Δεν πρόλαβα ποτέ μου να σου πω,
μικρή παιδούλα τα καλοκαίρια,
πως μιλούσα για σένα με τα άστρα
και ήταν η αγάπη μου για σένα,
που μου βάραινε την καρδιά,
όταν το αεράκι ψιθύριζε στις καλαμιές
και το φεγγάρι τρυφερά έσκυβε,
πάνω από τα όνειρα μου.


Καλό ταξίδι, μονάκριβε μου πατέρα
στους τόπους που ίσως ακόμα περπατάς,
μέσα στην χούφτα πάντα θα κρατώ,
μονάκριβο φυλακτό την τελευταία ανάσα,
της εικόνας που κατάπιε η νύχτα,
μην τυχόν και ξεχάσω η ορφανή,
το πέρασμα σου από ετούτο τον κόσμο.

Βάσω Μπρατάκη

37 σχόλια:

  1. Οι απώλειες ανθρώπων μας είναι δυσβάσταχτες.
    Με το πανέμορφο αυτό ποίημα - τραγούδι να τον θυμάσαι στη ζωή σου!
    Την Καλησπέρα μου!
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πριν λίγες μέρες κόντεψα να χάσω
    την μητέρα μου πόνεσα πολύ
    δάκρυσα πολλές φορές …
    Δάκρυσα διαβάζοντας για το χαμό
    Του αγαπημένου σου πατερά
    Καλό του ταξίδι..
    Να ζήσεις να τον θυμάσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ τρυφερό...
    Όσο τους θυμόμαστε δεν χάνονται.
    Χάνονται όταν φεύγει και ο τελευταίος άνθρωπος που τους θυμάται με αγάπη..
    Καλό βράδυ ιντερνετική φίλη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΡΟ ΝΑ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΤΟ ΚΕΝΟ.ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΚΕΙ ΘΑ ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ.
    ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με πόσο όμορφα λόγια να ψελλίσεις το αντίο μάτια μου?...
    Πόση γλύκα να ξοδέψεις μέσα στην πίκρα του αποχαιρετισμού?...
    Ποση πλάνη αν κρύψει τον πόνο της πραγματικότητας?...

    Μη χαραμίσεις τα χρώματα... γραψε το αντιο με γκρι της συνήθειας... και κράτησε ανέγγιχτο τον πολύχρωμο καμβά σου για την επόμενη συνάντηση που θα γίνει από καρδιάς... μέσα σε επιστροφές ανοιξιάτικης διάθεσης... μέσα σε έρωτες που είναι έτοιμοι να δώσουν τη δέουσα αξία στις λέξεις, οι οποίες περιγράφουν το καρδιοχτύπι τους...

    Την πιο γλυκιά μου καλημέρα Βάσω μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο μεγάλος Σιντάρτα Γκαουτάμα Τιθαγκάτα γνωστότερος ως Βούδας, ξεκινάει όλη του την βιοφιλοσοφική θεώρηση και την πρώτη του Ευγενική Αλήθεια με μια απλή φράση 'η ζωή είναι πόνος'. Μου ήρθε στο μυαλό καθώς σε διάβαζα φίλη μου... και με άγγιξες βαθιά καθώς δεν εξαιρούμαι κι εγώ από την υπερεκτατή και απέραντη θάλασσα των ανθρώπων που βίωσαν την απώλεια γονέων... την απώλεια εν γένει... μέσα από τους όμορφους στίχους σου όμως συνέβη ξανά ένα μικρό θαύμα... στο έχω ίσως ξαναγράψει... προσεγγίζεις με έναν τόσο γλυκά 'φωτεινό' τρόπο το κάθε τι, είναι το άγγιγμά σου τόσο τρυφερά μελαγχολικό που ως και ο θάνατος μεταμορφώνεται, αρνείται την ζοφερή του φορεσιά και παρουσιάζεται φίλιος σχεδόν, όχι πια τρομακτικός, όχι πια Αβυσσαλέος... υποκλίνομαι ξανά στην αίσθηση της ποίησής σου που με συνεπαίρνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολλοί λένε ότι με το πέρασμα του χρόνου οι πληγές επουλώνονται και πονάς λιγότερο...όμως πώς μπορείς "να τα βάλεις" με τη νοσταλγία; Και τί γίνεται όταν δεν έχεις πει σ'αγαπώ πριν είναι αργά;
    Βάσω, σ'ευχαριστώ για αυτά που με έκανε να νιώσω το τραγούδι σου...
    4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010 3:46 M.M.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

    ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΥΤΌ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΒΕΒΑΙΑ ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΞΕΘΑΨΩ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΡΑΔΥ ΤΟΥ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΑΤΕΡΑΚΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ[ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ]ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΞΑΝΑΒΙΩΣΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ...ΗΤΑΝ ΙΣΩΣ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ...ΣΚΛΗΡΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ...ΠΩΣ ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ ΝΑ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΛΕΜΕ ...ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ...πατερα,για που εφυγες;Τι ξερεις τωρα για το μεγαλο μυστικο;
    Αθανασιαδης 'Η αιθουσα του θρονου'
    Με συγκινησατε και με γυρισατε πισω.
    Καλο βραδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. geykarkine 7
    πράγματι ο πόνος για την απώλεια των ανθρώπων που αγαπάμε είναι δυσβάσταχτος...αν και ο χρόνος καθώς λένε γλυκαίνει τον πόνο...
    και εκεί που νομίζουμε πως την έχουμε ξεπεράσει τελείως,δυστυχώς έρχεται κάποια στιγμή που την ξαναβιώνουμε όχι βέβαια με τον ίδιο βαθμό αλλά σαν μια πικρή νοσταλγία ...που ξυπνά για μια ακόμα φορά σιωπηλά την βροχή στον ουρανό της ψυχής μας...

    Καλό μήνα!
    Και καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΧΡΥΣΑ ΣΤΑΧΥΑ

    Καλωσόρισες στην γωνιά μου, μια θέση πάντα θα έχω και για σένα...
    Σαν κάποια που βίωσε τον πόνο από την απώλεια του ενός γονέα καταλαβαίνω την αγωνία σου γι'αυτό που έζησες με την μητέρα σου...
    Σου εύχομαι για πολλά μα πολλά χρόνια, η παρουσία της να σου γεμίζει την ζωή ,γιατί οι γονείς μας είναι οι ρίζες μας ...
    γι'αυτό και όταν τους χάνουμε νιώθουμε ... σαν δέντρα που δεν έχουν πια ρίζες...

    Την καληνύχτα μου!
    και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ELENA-BUTTEFLY
    Πόσο δίκιο έχεις φίλη μου!
    Χάνονται πιστεύω μόνο από τον ορατό κόσμο μας ...αλλά εξακολουθούν να ζουν στον αόρατο κόσμο της ψυχής μας...

    Την καληνύχτα μου!
    και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. SKROYTZAKO
    φίλε μου στο πρώτο σχόλιο γράφω τον λόγο που έγραψα αυτό τον ποίημα...ήταν κάτι που όφειλα στην μνήμη του πατέρα μου εδώ και χρόνια...γιατί ένιωθα γυμνό τον πόνο και χρόνια τώρα φοβόμουν με γυμνά τα χέρια να αγγίξω τις νότες του...
    Ευχαριστώ για το πέρασμα σου και για τα λόγια σου...
    Την καληνύχτα μου!
    και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κάκια φίλη μου
    από πολλούς θεωρούμε ποιήτρια του έρωτα μα δυστυχώς καλή μου υπάρχει και ο θάνατος και δυστυχώς όλοι κάποια στιγμή θα τον συναντήσουμε... εύχομαι για τους περισσότερους πολύ μα πολύ αργά...και όχι για κοντινούς τους ανθρώπους...
    Πολύχρωμα ήθελα τον καμβά μου ... ακόμα και γι'αυτό το τραγούδι , γιατί ένα τέτοιο αντίο άξιζε στον πατέρα μου...ένας πολύχρομος καμβάς ήταν και η ψυχή του γεμάτος από νότες αγάπης για όλους τους ανθρώπους ... τα δικά του χρώματα πήρα και έβαψα τον κόσμο μου...

    Μια γλυκιά καληνύχτα και τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. αnimerti

    Αγαπημένε μου φίλε, τα λόγια σου για μια ακόμα φορά με αφήνουν άφωνη!Συγκινητικός πάντα ο τρόπος που προσεγγίζεις την ποίηση μου...νιώθω πάντα ότι διαβάζεις πίσω από τις λέξεις την ίδια την ψυχή μου...πράγματι ποιητή μου αυτά ήθελα να δείξω και νιώθω βαθειά συγκινημένη που το είδες!
    πολλά διδάχτηκα από τον θάνατο του πατέρα μου και ας πόνεσα βαθειά μέσα μου ...
    ακόμα και όταν η νοσταλγία του μου φέρνει την βροχή ...εγώ θέλω μέσα μου να βλέπω τον θάνατο σαν ένα γλυκό πέρασμα από την μια διάσταση στην άλλη ...από το ορατό στο αόρατο...
    Μας διδάσκει ο θάνατος ,αρκεί να μπορούμε να το δούμε ...πρώτα από όλα πόσο όμορφη είναι η ίδια η ζωή ...αρκεί να αφήσουμε ελεύθερες τις νότες της καρδιάς μας ...στην ομορφιά που υπάρχει γύρω μας...

    Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου!
    Μια γλυκιά καληνύχτα!
    και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. saradini
    Εγώ σε ευχαριστώ για την ζεστασιά των λόγων σου...
    Δεν ξέρω τι γίνεται αν κάποιος δεν προλάβει να πει το σ'αγαπώ πριν είναι αργά ...η αλήθεια μάλιστα είναι ότι ... οι περισσότεροι ίσως και να κουβαλάμε μια τέτοια ανοιχτή πληγή που μας πονάει...όταν μένουμε μονάχοι εμείς και η σιωπή μας...
    Γι'αυτό καλό είναι, που και που μέσα μας να θυμόμαστε, πόσο σύντομο είναι το πέρασμα μας, μέσα από την ζωή ...και να λέμε αυτό το σ'αγαπώ εκεί που λαχταρά η καρδιά μας να το πούμε...

    Μια γλυκιά καληνύχτα!
    Και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ζάχαρη
    Καλωσόριες στην γωνιά μου...πάντα υπάρχει μια θέση για τους φίλους...
    ευχαριστώ για το πέρασμα σου αλλά και την ζάχαρη των λόγων σου...

    Μια γλυκιά καληνύχτα!
    και καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ποιήτριά μου

    να σου αφήσω εδώ μόνο ένα Σ' Αγαπώ;

    Δεν μπορώ να αφήσω άλλο σχόλιο...

    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Το τραγικό στον θάνατο είναι το "δεν πρόλαβα" Ίσως αυτό να φοβόμαστε περισσότερο, αυτό να πονάει περισσότερο. Θέλω να πιστεύω ότι οι ψυχές νιώθουν.. τούτο το ποίημα που βγήκε μέσα από τη δική σου ψυχή, σίγουρα βρήκε τον προορισμό του.
    Καλή σου μέρα Βάσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σε νιώθω απόλυτα, Βάσω μου. Κι εγώ έχω γράψει ποιήματα για τον πατέρα μου χρόνια μετά τον θάνατό του, όπως και για τη μητέρα μου. Με αγγίζει η συγκίνηση, η τρυφερότητα, η απελπισία σου. Εκφράζεις την κοινή ανθρώπινη μοίρα. The endless time of never coming back ... Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Το μονοπάτι του πόνου διάβηκα και εγώ
    σκοτείνιασαν τα όνειρα για την ζωή
    ταξιδεύω την ψυχή σε ουράνια νεφελώματα
    μόνο εκεί βρίσκω παρηγοριά ..
    Είναι υπέροχο!
    Ένα όμορφο και φωτεινό απόγευμα εύχομαι !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Υπέροχο.Με ένα ποίημα μας ταξίδεψες στην θλίψη σου. Να τον θυμάσαι και θα είναι πάντα μαζί σου.Καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Βάσω μου, καλησπέρα......πρώτη φορά σου γράφω..αν και εγώ έχω την τύχη να σε συναντώ δια ζώσης κάποιες φορές.....θα σταθώ στο σχόλιο ενός φίλου: "Και τί γίνεται όταν δεν έχεις πει σ'αγαπώ πριν είναι αργά; "

    είναι διπλός ο πόνος.....καταπληκτικό το ποίημα....συγκινήθηκα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Προμηθέα μου
    πόσο άσχημα αλήθεια είναι τα παιχνίδια της μοίρας ...
    το ξέρω ...και το ξέρεις ...πως μέσα μας θα έχουμε πάντα αυτή την τελευταία νύχτα τους ...πριν πορευτούν στα παλάτια του άδη...
    Μα δυστυχώς έτσι είναι η ζωή...αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων...
    Μακάριοι να πορεύονται εκεί που είναι τώρα...
    και μέσα μας να ζούνε σαν μια γλυκιά ανάμνηση...
    Μια αγκαλιά αγάπης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Margo
    Έχεις δίκιο φίλη μου ...
    Πράγματι το τραγικό στον θάνατο είναι ότι έρχεται όταν δεν τον περιμένουμε...
    γι'αυτό και πάντα υπάρχουν όλα αυτά που δεν προλάβαμε να πούμε αλλά και που δεν προλάβαμε να κάνουμε...
    Μια γλυκιά καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αγαπημένε μου Poet
    To πέρασμα σου ποιητή από το σπιτικό μου
    θα με τιμά πάντα!
    Μακάρι ο χρόνος να μπορούσε να γυρίσει πίσω για πολλά πράγματα ...αλλά δυστυχώς ξέρουμε ότι αυτό είναι αδύνατον να γίνει...
    Μια γλυκιά καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. erato
    δυστυχώς οι περισσότεροι ...κάποια στιγμή της ζωής μας, νιώσαμε τον πόνο που προκάλεσε η απώλεια ενός ατόμου που αγαπούσαμε...
    Λυπάμαι φίλη μου που υπήρξες και εσύ κοινωνός ενός τέτοιου πόνου...αλλά χαίρομαι που μπόρεσες με το πέρασμα του χρόνου να γλυκάνεις αυτό τον πόνο βρίσκοντας παρηγοριά σε ουράνια νεφελώματα!
    Μια γλυκιά καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. erifili

    Ευχαριστώ για το περασμα σου...

    μια γλυκιά καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ανώνυμε
    αν και θα ήθελα να είσαι επώνυμος ..ευχαριστώ για το πέρασμα σου...
    τα λόγια σου με τιμούν!
    Μια γλυκιά καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. κανενα σχόλιο ... καμια λέξη ... μακάρι να γινόταν πάνω στην καρδια μου να ακουμπήσεις το χερι σου ...
    σ'αυτα τα σταυροδρόμια που συναντιούνται οι ψυχές μας σήμερα εκλαψα ...

    Κυριακης απόγευμα όμορφο να έχεις αγαπημένη μου ποιήτρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ...από το μακρινό Marrakesh φιλιά αγάπης και συμπόνιας
    δεν γνώρισα τον δικό μου...μακάρι....
    filos ton Maasai

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. acer_v
    Ποιήτρια μου με συγκίνησες...σε ευχαριστώ από την καρδιά μου...
    ένα όμορφο βράδυ Κυριακής να περάσεις!
    Μια αγκαλιά αγάπης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. File ton Maasai
    Φίλε της καρδιάς μου,νιώθω τον πόνο σου όσο δεν φαντάζεσαι , γιατί αυτό ήταν ο πόνος και του πατέρα μου...
    Ένα όμορφο βράδυ Κυριακής να περάσεις!
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Οσα χρόνια και να περάσουν καλή μου φίλη η μνήμη και η εικόνα αυτών που φύγαν απο κοντά μας,παραμένει Ζωντανή όσο τους κουβαλάμε μέσα στην ψυχή μας και θα Ζούν για πάντα στις καρδιές μας...Σε νιώθω απόλυτα Βάσω μου διότι και εγώ παρ'όλο που εχω χάσει τον πατέρα μου εδώ και πολλά χρόνια ,όταν είμουν στα 18..είναι πάντα δίπλα μου και νιώθω να με προστατεύει όχι μονο εμένα μα και την οικογένειά μου...Να είσαι καλά και να τον θυμάσαι καλή μου!!!Καλή σου εβδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. mar9659
    Λυπάμαι φίλη μου που έζησες αυτή την απώλεια σε τόσο μικρή ηλικία ... νιώθω απόλυτα το κενό που άφησε στην ζωή σου...Να'σαι και εσύ καλά και να τον θυμάσαι!

    Την καληνύχτα μου
    με φιλιά!

    Υ.Γ. Ζητώ συγνώμη που δεν βρήκα τον χρόνο να σου γράψω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Βάσω, πρώτα να σε ευχαριστήσω για την επίσκεψη στην ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ και στη συνέχεια να σου πω πόσο με άγγιξε το ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ". Εγώ Βάσω έχασα τον πατέρα μου πριν από 24 χρόνια και μόλις πριν από λίγες μέρες κατάφερα να γράψω κάτι για την στιγμή του θανάτου του. Όταν το τελείωσα ένιωσα ότι τώρα επιτέλους τον κήδεψα όπως του έπρεπε. Και έκλαψα μετά τόσα χρόνια όχι τόσο γιατί πέθανε τότε, αλλά περισσότερο γιατί δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω.
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. CHRISTOBAL

    Αγαπητέ μου φίλε δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε νιώθω ...Και εγώ έχασα τον πατέρα μου πριν από έξι χρόνια και έκλαψα όχι μόνο γιατί πέθανε αλλά γιατί πέθανε όταν η Οδύσσεια της ζωής με έφερε και πάλι κοντά του μετά από δυο δεκαετίες...
    Χρόνια ολόκληρα δεν είχα την δύναμη να αγγίξω τον πόνο με γυμνά τα χέρια όταν όμως βρήκα την δύναμη να ξαναζήσω και πάλιμέσα μου την τελευταία νύχτα του και να γράψω "Το τραγούδι του αποχαιρετισμού" ένιωσα ότι του είπα αυτά που δεν πρόλαβα να του πω εκείνη την νύχτα ... ίσως το" σ'αγαπώ πατέρα να με θυμάσαι εκεί που θα είσαι"...
    Ευχαριστώ και εγώ για το πέρασμα σου από το ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ όμορφο να μοιράζεσαι τα συναισθήματα σου με άλλους ανθρώπους !

    Μια όμορφη νύχτα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις