O πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010




Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα....


Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα της μνήμης,
θα υπάρχουν πάντα,
οι στιγμές που ζήσαμε μαζί,
αγριοπερίστερα που μπλεχτήκαν,
στα ξόβεργα του χρόνου,
τις ώρες που το φως σκορπά,
στα διάφανα πέπλα αυτού του κόσμου...


Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα του χρόνου,
θα υπάρχουν πάντα,
οι μεγάλες νύχτες της προσμονής,
όταν θολερά τα πλοκάμια του πόθου,
θα βουλιάζουν σιωπηλά,
στα σκοτεινά θαλάμια της ψυχής μας...


Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα της νύχτας,
θα υπάρχουν πάντα,
ο έρωτας της μικρής πεταλούδας,
στα μυστικά μπνοπάτια του φεγγαριού,
έρωτας που γίνεται πνοή θανάτου,
στα ρόδινα δάχτυλα της φωτιάς...

Βάσω Μπρατάκη

25 σχόλια:

  1. Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα της μνήμης,
    θα υπάρχουν πάντα,
    οι στιγμές που ζήσαμε μαζί....


    Κανεις δεν μπορει να ξεφυγει απο την αληθεια Βάσω....

    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπόσχομαι μια απλότητα μια ευσέβεια
    ένα έδαφος λόγου όπου ένα λουλούδι ανθίζει
    και είναι
    απ' όλους κατανοητό
    μια λέξη εύληπτη, λευκή
    όσο ένας ώριμος ήλιος
    ίδιος για όλων των όντων τα βαλάντια
    υπόσχομαι του λεξιλογίου καθαρό απόσταγμα
    που γεμίζει με πάθος όλες τις άδειες υδρίες
    της ψυχής..

    Καλό βράδυ Βάσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα υπάρχουν όλα, αυτό μας οδηγεί στη σκέψη πως η μνήμη και ο χρόνος είναι τραυματικά, ώρες - ώρες η ψυχή αισθάνεται άδεια σαν άδεια υδρία, πολύ εκφραστική, δυνατή και λυρική αυτή η διαδρομή σου Βάσω.
    Καλή σου μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. έξοχα ισορροπημένη, δομημένη τόσο άρτια τούτη η διαδρομή που αισθάνθηκα το μέτρο και την οικονομία της... και στις τελευταίες σου πινελιές... ζωγράφος δυνατή όπως είσαι, ολοκλήρωσες θριαμβικά την πτήση μου... πολλές όμορφες πτήσεις έχω εμπειρωθεί σε τούτο το ιστολόγιο μιας ψυχής που λέω με περηφάνια πως είναι φίλη μου!!! Την αγάπη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρίκη
    Έχεις δίκιο φίλη μου δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την μνήμη ...
    Αυτή είτε το θέλουμε είτε όχι πάντα
    θα κρατά κλεισμένα μέσα της ακόμα και αυτά που θέλουμε να ξεχάσουμε...
    Απλώς σκέφτομαι πια θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχε το μαύρο κουτί της μνήμης;
    Ίσως να ήταν σαν ένα λευκό χαρτί που δεν έχει γραφτεί επάνω του ούτε μια λέξη...
    σαν ένα λευκό άψυχο χαρτί... τίποτε παραπάνω ...

    Καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. «Ένα λουλούδι που ανθίζει και είναι από όλους κατανοητό»

    Φίλε μου Στρατή με μια μόνο πρόταση μας περιέγραψες πως θα έπρεπε να είναι η ποίηση...
    απλή ,λιτή , και κατανοητή από όλους τους ανθρώπους
    Το νεράκι ίσως που θα ξεδιψάσει τα όνειρα των διψασμένων...
    και το λαγήνι που θα γεμίσει τις άδειες ψυχές με πάθος για ζωή ...

    καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε μου Κώστα
    Πραγματικά είναι δυστυχώς στιγμές που νιώθουμε την ψυχή μας σαν μια άδεια υδρία... και αυτό γιατί ότι είχαμε και δεν είχαμε το δώσαμε απλόχερα σε κάποιους ...και το μόνο που απόμεινε δεν είναι τίποτε άλλο παρά μονάχα οι στιγμές που σαν αγριοπερίστερα μπλεχτήκαν στα ξόβεργα του χρόνου...

    Καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπημένε μου Νημερτή
    Νιώθω βαθειά συγκινημένη ...και δεν μπορώ τίποτε άλλο να πω παρά μονάχα ότι με τιμά ιδιαίτερα η φιλία σου...
    Εξακολουθώ να πιστεύω ότι εμβάθυνες όσο κανένας άλλος στην ψυχή των ποιημάτων μου που είναι η ίδια η ψυχή μου...
    και αυτό σου δίνει μια μοναδική θέση στην καρδιά μου...
    Σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα υπέροχα που μου γράφεις εντός και εκτός ιστολογίου... δίνοντας μου το κουράγιο να συνεχίσω ...
    Ένα μεγάλο ευχαριστώ !

    Σου στέλνω την αγάπη και τα φιλιά μου!
    Καλή σου νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν προλαβαίνω και χάνω πολλά ωραία ποιήματα (και όχι μόνο) στο μεγάλο ανθολόγιο του διαδικτύου. Φοβάμαι ότι θα πρέπει να σου καταλογίσω ένα μέρος της ευθύνης, Βάσω μου. Δεν θα μπορούσες να γράφεις πιο αδιάφορα και γλυκανάλατα ποιήματα; Θα πρέπει να μας υπενθυμίζεις τόσο δραστικά την απώλεια;

    Με όλα αυτά θέλω να πω ότι «τα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα της μνήμης» με άγγιξαν. Και ποιητικά και συναισθηματικά. Χαίρομαι και σε χαιρετώ με μια θερμή καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Poet
    Με τιμούν ιδιαίτερα τα λόγια σου ποιητή μου!
    Ευχαριστώ σε από καρδιάς....
    Χαρά μου να σε βλέπω στο σπιτικό μου...

    Ένα όμορφο απόγευμα να περάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΕΡΕΙΠΩΜΈΝΑ άδεια οικόπεδα! Άδεια μάτια! Κούφιες λέξεις. Κενά αγγίγματα.
    Όμως όπως λες:
    "ο έρωτας της μικρής πεταλούδας,
    στα μυστικά μονοπάτια του φεγγαριού,
    έρωτας που γίνεται πνοή θανάτου,
    στα ρόδινα δάχτυλα της φωτιάς..."
    Τι όμορφα που φέρνεις την ελπίδα παρά το ότι γίνεται ο έρωτας πνοή θανάτου. Γίνεται όμως πνοή που είναι ζωή και παίζει με τα δάχτυλα της φωτιάς που είναι πάθος.
    Η αντιφατικότητα που δημιουργεί.
    Πολύ όμορφο Βάσω. Πολύ σοφό.

    ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Στα ειδωμένα ως άδεια οικόπεδα
    άλλοτε πλάνητες κι άλλοτε πλανημένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Στα ερηπωμένα κι άδεια...
    σακιά που τρύπησαν
    σε κάποιο δρόμο το περιεχόμενο
    ανατριχίλα του κορμιού
    η ψυχή με πάχνη καλυμένη
    Χειμώνας βαρύς..

    Ποιήτριά μου
    σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μ' αρεσουν οι μικροί έρωτες
    και οι πεταλούδες
    Αν θες να πετάξεις
    μην μεγαλώσεις
    βαρύνοντας...
    ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΚΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ:)))

    ΠΑΝΤΑ ΥΠΕΡΟΧΗ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΧΡΙΣΤΌΦΟΡΕ
    Αγαπημένε φίλε της γωνιάς μου πάντα από παιδί ,όταν μιλούσαν κοντά μου οι μεγάλοι για τον έρωτα , πάντα μου ερχόντουσαν στο νου δύο αντίθετες εικόνες ...της ζωής και του θανάτου !
    Ακόμα και τώρα τον φαντάζομαι σαν μια πελώρια ζυγαριά που άλλοτε γέρνει προς την πλευρά της ζωής και άλλοτε προς την πλευρά του θανάτου...
    και όταν βέβαια μιλώ για θάνατο δεν εννοώ πάντοτε απαραίτητα τον σωματικό θάνατο ...υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι που πεθαίνουν οι άνθρωποι...
    Εκεί κρύβεται βέβαια και το μυστικό της ομορφιά του ...στο ότι δεν ξέρουμε ποτέ με σιγουριά προς ποιά πλευρά θα γύρει...

    Ένα όμορφο απόγευμα να περάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπητή μου Γκούφη
    Στα ερειπωμένα άδεια οικόπεδα της μνήμης λοιπόν
    άλλοτε πλάνητες και άλλοτε πλανημένοι...
    μα κανείς ποτέ δεν θα θελήσειαπό αυτά να σβήσει...
    τις μεγάλες νύχτες της προσμονής,
    όταν θολερά τα πλοκάμια του πόθου,
    βούλιαζαν σιωπηλά ,
    στα σκοτεινά θαλάμια της ψυχής μας,
    γιατί το ξέρει βαθειά μέσα του...
    ότι αυτές είναι ... ότι πιο όμορφο,
    είχε η ζωή να του δώσει,
    πριν το φθαρτό σώμα του,
    ξαναγυρίσει και πάλι στην αρχική μορφή του,
    μια χούφτα χώμα...
    κάτω από την βροχή και τον ήλιο...
    τίποτε παραπάνω...

    Επομένως ας ευχηθούμε
    αυτά τα ερειπωμένα οικόπεδα της μνήμης
    πάντα να είναι γεμάτα από τέτοιες νύχτες...

    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Προμηθέα μου

    Ακόμα και αν τα σακιά τρύπησαν
    και αν έφυγε το περιεχόμενο τους
    πάντα κάτι απομένει...
    Ποτέ δεν απομένουν τελείως άδεια
    και ας φαίνονται έτσι..
    Στην ύφανση τους
    η ανάμνηση ενός μακρινού αρώματος
    αυτού που αναβλύζει
    από μια μυστική πηγή
    εκεί σε μια γωνιά της Εδέμ,
    στα όνειρα μας...
    Αυτή την Εδέμ θαρρώ στο χέρι μας,
    ότι είναι και πάλι,
    από την αρχή να την ξαναχτίσουμε,
    αρκεί που στην ύφανση ,
    κρατάμε το άρωμα της...

    Και η ανάμνηση της ευτυχίας,
    δεν πρέπει πάντα απαραίτητα να φέρνει,
    την πάχνη και τον χειμώνα...
    Πολλές φορές γεννά στην ψυχή ,
    και την επιθυμία ,
    για το χτίσιμο μια καινούργιας άνοιξης
    εκεί που τελειώνουν,
    τα σύνορα του χειμώνα,
    όσο ατέλειωτος αυτός και αν φαντάζει...

    Λάθος θεωρώ...
    την ολοκληρωτική παράδοση
    χωρίς μάχη στην πάχνη και τον χειμώνα,
    όταν ξέρουμε ότι είναι απαράβατος,
    νόμος της φύσης των πραγμάτων,
    στα σύνορα του κάθε χειμώνα,
    πάντα να προσμένει η άνοιξη...

    Επομένως δεν χρειάζεται φίλη μου
    να μοιρολογούμε για τα τρύπια σακιά,
    γιατί τίποτε δεν χάθηκε ακόμα,
    μην ξεχνάς
    πως μας απόμεινε η ανάμνηση της Εδέμ,
    οπότε ξέρουμε πιά αλλάθητα ,
    πιά μονοπάτια θέλουμε να πάρουμε...

    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Velvet2


    Ευτυχώς φίλε μου,
    τα φτερά της ψυχής μας,
    Ποτέ δεν ακολουθούν ,
    τους νόμους της βαρύτητας ,
    γιατί δεν είναι καμωμένα,
    από ύλη αλλά από όνειρα....

    Ένα όμορφο απόγευμα να περάσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. SΚΡΟΥΤΖΑΚΕ ΜΟΥ

    ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΆΔΑ ΜΕ ΠΟΛΛΆ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ!

    ΠΑΝΤΑ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΚΑΡΔΟΣ!

    ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΟΣ...ΣΤΟ ΣΠΙΤΙΚΟ ΜΟΥ!

    ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. έρχομαι κοντά σου συνήθως τελευταίος, συνειδητά το κάνω γιατί θέλω ν΄απολαύσω και σένα μα και τους πολύ καλούς φίλους σου!
    Μοσχομυρίζει εδώ Βάσω μου!
    filos ton Maasai

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. στα ερειπωμενα αδεια κουφαρια
    της γης που αφησαμε
    η μας αφησε
    ας φυτεψουμε λουλουδια
    με χρωματα και αρωματα πολλα
    να ζαλιστουμε
    και οι πεταλουδες τις ψυχης μας
    να μην πεθανουν
    να ζουν
    να μην υπαρχει η ερημια
    και ο θανατος
    να νικησει η ζωη
    και οτι και αν περασε
    περασε
    μας ας μην μαραθει
    γιατι καποτε υπηρξε δικο μας
    ανθισε μεσα στον κηπο τη καρδια μας..

    Βασω
    ο καμβας της καρδιας σου
    ειναι γεματος απο Ανοιξη
    και κανενας θανατος δεν μπορει να την νικησει
    κανενας χειμωνας να την σκεπασει
    να σαι καλα
    να ομορφαινεις την πλαση!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. file ton maasai

    Πάντα καλοδεχούμενος όποτε και να έρθεις...θέση εκλεκτή κρατώ και για σένα μεταξύ των φίλων μου!

    Ένα όμορφο απόγευμα να περάσεις!
    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλυψώ μου

    Στο χέρι μας είναι εκεί που υπάρχει η ερημιά ...την ζωή και πάλι να φέρουμε .
    Στα άδεια κουφάρια της γης καινούργιους σπόρους από την αρχή και πάλι να ρίξουμε...
    Kαι αν η ψυχή μας πορεύεται στον χειμώνα ...ποτέ να μην ξεχνάμε στα σύνορα του
    ότι προσμένει η άνοιξη ...
    Ότι πέρασε ...πέρασε αλλά μην θεωρήσουμε ότι μας άδειασε... ακόμα και η ανάμνηση μιας χαμένης Εδέμ είναι ένα κίνητρο για να πορευτούμε ξανά στους δρόμους του κόσμου και να ψάξουμε τα χνάρια που θα μας οδηγήσουν σε μια άλλη...
    Εξάλλου φίλη μου ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε... ότι τα πουλιά ωριμάζουν μέσα στο ίδιο τους το πέταγμα..

    Την καλησπέρα μου
    με τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις