O πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

( Η φωτό είναι δικιά μου )


Ο ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ


Στην άκρη του δειλινού,
ένα ζευγάρι σχισμένα σανδάλια,
με αυτά περιπλανήθηκα,
σε βουνά και ακρογιάλια
και τον χρόνο ένιωσα,
σαν βότσαλο νωχελικά,
να βουλιάζει,
σε παρελθοντικούς αιώνες.



Στο ξύπνημα,
στο πρώτο φως,
έσκυψα και φίλησα,
μια χούφτα από χώμα
και για λίγο ένιωσα,
την δύναμη της ζωής,
όταν καλπάζοντας ανέβαινε,
από τις ρίζες και τα φύλλα,
στον γαλάζιο τρούλο,
του ουρανού



Και όταν ιδρωμένο,
το μεσημέρι έφτασε,
ευλαβικά έσκυψα,
σε μια χούφτα από κύμα,
να διαβάσω τα μυστικά,
που έκρυψαν τα ψάρια ,
στα ασημένια λέπια τους,
όταν σαν αφηνιασμένα άλογα,
έτρεχαν πάνω από το κύμα.



Και τώρα πάλι,
στο κατώφλι της νύχτας,
γυμνή και ανυπόδητη,
ιχνηλάτης και πάλι,
ποθώ να γίνω,
της τροχιάς που διαγράφουν,
τα όνειρα των ανθρώπων,
όταν σαν γλάροι ορμούν,
στην θάλασσα της καρδιάς τους.



Και εσύ γλάρε μου, Ιωνάθαν
που στο βλέμμα είχες,
το γκρίζο της τρικυμίας,
αντί για το γαλάζιο του ουρανού
και στην θέση της καρδιάς,
είδα το δειλινό να αιμορραγεί,
μην ξεχνάς πως το μυστικό είναι,
να πετάς...
να πετάς φίλε μου…..
ακόμα και όταν νιώθεις,
πως κουραστήκαν τα φτερά σου...
ακόμα και όταν νιώθεις
πως απόμεινες μονάχος...



Γιατί Ιωανάθαν,
το ‘ξερες από την αρχή,
πως αυτό θα ήταν το τίμημα,
για τα όνειρα σου,
γιατί εκεί που πετάς,
φίλε μου,
λίγοι μοναχά,
Θέλουν να φτάσουν,
γιατί οι πολλοί ,
αρκούνται μοναχά σε αυτά που βλέπουν
και γραπτό της μοίρας είναι,
αυτοί που πιστεύουν ,
σε όνειρα αόρατα στα μάτια
των ανθρώπων,
να νιώσουν κάποτε,
πως μονάχοι πετάνε,
στον ουρανό της καρδιάς τους...


Βάσω Μπρατάκη

13 σχόλια:

  1. Πόσο πολύ αγγίζουν τούτη την στιγμή τούτοι οι στίχοι σου καλή μου,νά ξερες...περασα και στην προηγούμενη ανάρτηση σου νάξερες ποσο πονάω!!δεν δύναμαι να πω τιποτε άλλο τα μάτια μου θόλοσαν και πάλι!!Τα φιλιά μου και την αγάπη μου καλή μου φίλη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαριάννα λυπάμαι για τον πόνο που σκιάζει και πάλι την ψυχή σου...νά 'σαι σίγουρη πως σε νιώθω...
    Συγνώμη σου ζητώ που τώρα σου απαντάω...
    Μα με τις βαλίτσες είμαι ακόμα στο χέρι...
    σύντομα θα σου στείλω και email...
    καληνύχτα
    και πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλώς ήρθες Βασούλα!
    Πάνω στο φτερό του Ιωάναθαν εύχομαι να ταξιδεύεις από δω και πέρα στη ζωή σου σ' έναν ουρανό που δεν θα είναι ποτέ μοναχικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Πανδώρα μου!
    Η καλή μου Πανδώρα με τις όμορφες ευχές:))
    που θα πάει τόσες ευχούλες όμορφες μου δίνεις ...κάποτε θα πιάσει κάποια:))
    μέχρι να πιάσουν οι ευχές μήπως κάποιος να διοργάνωνε και μια συγκέντρωση Blogers στην Αθήνα...Αν κατάλαβες ψάχνω ευκαιρίες να ξαναγεμίσω τις βαλίτσες...:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλή Κυριακή Βάσω κι ένα μεγάλο της καρδιάς ευχαριστώ....μας υποδέχεσαι τόσο σιωπηλά και κατανυκτικά!

    Της εκτίμησης φιλιά
    filos ton Maasai

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. File ton Maasai
    Καλημέρα αγαπημένε μου φίλε!
    Δεν το κρύβω ότι μου λείψατε όλοι...
    Τις θερμότερες ευχές μου ...κάτι από το φως του καλοκαιριού ...να ζεσταίνει τα όνειρα σου ...τις κρύες νύχτες του χειμώνα...
    Εκτίμησης φιλιά και από εμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μόνος πετάς
    με τα κομμάτια σου αφημένα
    σ' ένα γκρίζο σύννεφο
    και ταξιδεύεις αιώνια
    Πόσο μικρά
    στ' αλήθεια είναι
    τα πράγματα
    από ψηλά...

    Καλώς επέστρεψες, Βάσω, κι από ΄δω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πόσο δίκιο έχεις Προμηθέα...
    Μα να που είναι γραφτό ψυχές σαν την δική μου, την δική σου και άλλες πολλές...μόνες στα αλήθεια να πετάνε...
    Γιατί οι πολλοί αρκούνται μόνο σε αυτά που βλέπουν γι'αυτό και αποφεύγουν τα πετάγματα της ψυχής...και τα όνειρα τους πολλές φορές ακουμπάνε στην γη...
    Ακόμα και αν τρομάζω βλέποντας πόσο μικρά είναι τα πάντα από ψηλά...και πόση η μοναξιά των ουρανών ...θέλω Προμηθέα μου να ελπίζω,
    πως δεν μπορεί και άλλοι γλάροι θα ζηλέψουν... και θα θελήσουν να αφήσουν τον αφρό που ξεβράζει ο βυθός και να ανεβούν και αυτοί πιο
    ψηλά...
    Είμαι σίγουρη ότι εσύ με νιώθεις...
    Δεν μπορεί κάτι θα είδες πίσω από τις λέξεις...
    καλώς ήλθες Προμηθέα...
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...μόνες στα αλήθεια να πετάνε ....

    όταν λυγίζεις ...προσπαθείς να αγκιστρωθείς ....κάτω στη γη....σε αυτό που βλέπεις .... και όμως η Ψυχή δίνει το σκούντημά της ....να παει και πάλι ψηλά...εκεί της αρμόζει ...εκεί γιάνει το πόνο της ...εκεί γελά με τη χαρά της...
    εκεί αγαπά τη μοναξιά της ...προσμένει....

    Σ'ευχαριστώ Βάσω......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Vasiliki Rimpa
    Σε ευχαριστώ και εγώ φίλη μου για το πέρασμα σου...
    έτσι ακριβώς είναι ....θα χαρώ να ξαναπεράσεις...
    να'σαι καλά!
    καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Στα ψηλά
    είχε κρύο που
    τρυπούσε τα κόκαλα
    μα τέτοια θέα δεν
    θα ξαναβλεπε ποτέ.

    Βάσω μου πολύ όμορφες λέξεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλώς ήρθες Τόνια μου
    Καιρός να μαζευτούμε και πάλι, γιατί με τις καλοκαιρινές διακοπές σκορπίσαμε όλοι...
    Ναι σίγουρα παγωνιά θα έχει εκεί πάνω...
    την παγωνιά που αγγίζει την ψυχή των ανθρώπων ...όταν νιώσουν πως για να εκπληρώσουν τα όνειρα τους, ότι απομείνανε μονάχοι...
    Μα τι πιο όμορφο από το να πραγματοποιείς τα όνειρα σου...
    Μα δυστυχώς Τόνια όλα έχουν ένα τίμημα...
    θαρρώ κατάλαβες τι θέλω να πω...
    καληνύχτα!
    πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις