O πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

                                                                             


 


                         ΜΙΚΡΗ ΑΡΤΕΜΗ


Στις χαράδρες του φεγγαριού
εκεί που αναβλύζει το φως των άστρων
τα κοράκια της νύχτας   φόρεσαν
στα φτερά τους ,  τα αναφιλητά  ενός   θανάτου .

Και εγώ , καρδιά μου ,
νεκρή  μέσα στους νεκρούς μου ,
Άρτεμη που χάθηκε
στα ίδια της τα δάση,
παιδούλα αθώα
στο άγγιγμα του φόβου στα μάτια
μικρής λαβωμένης ελαφίνας ,
τρυφερά  έσκυψα πάνω της
σαν  καλοκαιρινή  βροχούλα
την σκόνη του θανάτου
να διώξω μακριά  της
και  μαγεμένη από το τραγούδι της
επέταξα   φαρέτρα και βέλη μακριά μου
και από τότε τις νύχτες   τριγυρνάω
στα απάτητα μονοπάτια
σαν οδοιπόρος   που ξέχασε
τον δρόμο της επιστροφής
πίνοντας της λήθης  το νεράκι.

Βάσω    Μπρατάκη
               

2 σχόλια:

  1. Ένα ακόμη θαυμάσιο ποίημα!
    Ήδη από την πρώτη στροφή μεταφέρεται κανείς στη μαγεία του ποιητικού λόγου της Βάσως...
    Η δεύτερη στροφή σε αφήνει άφωνο από την ομορφιά των εικόνων, από την εκπληκτική αναφορά στην Άρτεμη, από την δύναμη του λόγου!
    Βάσω μου, μοιάζει τόσο λίγη η... πολυσύλλαβη λέξη "συγχαρητήρια"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις