(Ο πίνακας είναι της ζωγράφου Μαρίας Καζάζη)Μαύρα πουλιά
διαβατάρικα πουλιά,
φερμένα από άλλους τόπους
που δεν γνώρισα ποτέ μου,
όταν έτρεχα,
διψασμένο κορμί,
στις λεωφόρους του πόθου,
κλέψαν μια νύχτα με αστροφεγγιά,
την ίδια την καρδιά μου,
στις συντεταγμένες του πετάγματος τους,
το αίμα του φεγγαριού,
που τρέφεται από την φωτιά,
που κούρσεψε τα όνειρα μου....
Και εγώ
λανθραναγνώστης των άστρων,
στα παγκάκια της τρέλας,
στις χαρακιές της νύχτας,
να ψάχνω τα σημάδια της αγάπης,
που τάϊσε με φωτιά ,
τα σβησμένα όνειρα μου....
Στην θέση της καρδιάς,
ένα σπασμένο βιολί,
στις διαλυμένες χορδές του,
οι νότες της σιωπής ,
ψυχή που φόρεσε το μαύρο..
.....
Βάσω Μπρατάκη
Βάσω μου, πεταρίζουν οι ρίμες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφε ποιήτρια γιατί, η σκέψη σου κι η φαντασία σου τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός!!!
Υ.Γ. Στην προηγούμενη ανάρτησή σου σου άφησα σήμερα ...κάτι...
Φιλιά πολλά!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρομηθέα Δεσμώτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να κερδίσω τον χαμένο χρόνο ...της καρδιάς αλλά και της ποίησης μου...
Η αλήθεια είναι ότι αυτό με τρελαινει περισσότερο από όλα...
Αυτό το ποίημα είναι από τα τελευταία μου...τι λες θα τον κερδίσω...
Φιλιά!
Βάσω,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν υπάρχει σε σένα χαμένος χρόνος. Ωρίμαζες όλα αυτά τα χρόνια και τώρα είσαι έτοιμη...σα χείμαρρος να ξεχυθείς στ' ανταριασμένα πελάγη της ΠΟΙΗΣΗΣ!!!
Υ.Γ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πιστεύεις σε σένα!!!
Με αγάπη
Λίτσα Πατεράκη
Ο τελευταίος στίχος σου ειδικα ειναι συνταρακτικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρεσε ιδιαιτερα.
Στην καρδια ενα σπασμένο βιολί..
Μπράβο Βασω
Βάσω γράφεις αλλά όχι με την απλή έννοια. Εδώ δικαιώνομαι αν πω ότι κάνεις κατάθεση ψυχής. Ειδικά η τελευταία σου στροφή είναι να την πάρει κανείς και να φύγει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ...
Μαρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου αρέσει,διδάσκομαι φίλη μου από όλους,μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο.Το μπράβο από άτομα που εκτιμώ και γράφουν χρόνια έχει ιδιαίτερη αξία για μένα...
Φιλιά!
Διαττων
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι φίλε μου που εξακολουθώ να σε κερδίζω με την ποίηση μου...
Τέχνη,αληθινή τέχνη χωρίς κατάθεση ψυχής δεν μπορεί να υπάρξει...δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια...
Την ψυχή μας πρέπει να φορέσουμε στους στίχους μας αλλιώς δεν θα'ναι τίποτα άλλο παρά όμορφα κούφια λόγια...
Αλλά στην εποχή που ζούμε νομίζεις Διάττων ότι νοιάζεται κανείς για την ψυχή μας;
Εμείς πάλι φίλε μου θα βγούμε πληγωμένη από το ξύσιμο της για να βρούμε τις προσωπικές μας αλήθειες και να ποτίσουμε με αυτές την τέχνη μας...
Μια γλυκιά καληνύχτα!
Προς όλους
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ήθελα αν μπορείτε να λέτε την γνώμη σας και για το έργο της Μαρίας Καζάζη που θα συνοδεύει για πολύ καιρό τα ποιήματα μου ,αν δένουν με το ποίημα γιατί όνειρο μου είναι αν καταφέρω να τα δημοσιεύσω να τα δημοσιεύσω με αυτή την μορφή...μια και είμαι λάτρης και αυτής της μορφής της τέχνης...Η επιλογή των έργων έγινε και από τις δύο...
σαν θές να δείς που είναι η καρδιά σου τα χελιδόνια ρώτα ηρθαν κι αυτά απο μακριά
ΑπάντησηΔιαγραφήπές το φεγγάρι να σ ακούσει κ ευθείς θα κλάψει
και τη φωτιά θα σβήσει με το δάκρυ
πάρε απ τ αστέρια λίγο φώς για να φωτίσεις τα όνειρά σου
ποτέ δεν είναι αργά
καλη σου νύχτα
συμφωνώ για την τελευταία στροφή
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πανέμορφη
καιρός για μια όμορφη ψυχή όπως η δική σου
να ντυθεί τα χρώματα της Άνοιξης
είναι μέρες τώρα που θέλω να σου πω
ότι το αφήνοντας το Λας Βέγκας είναι
από τα πολυαγαπημένα μου φίλμ
οι πίνακες της Μαρίας μου αρέσουν
και διαπιστώνω το ταίριασμα με τη γραφή σου
έχουν κάτι βαθύ και ιδιαίτερο
κάτι ξεχωριστό
να είστε καλά και οι δύο
σας φιλώ
καλό απόγευμα
Γιάννη Παππά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μυστικό της Άνοιξης.
άνοιξε το πρώτο χελιδόνι.
Το αίνιγμα της νύχτας,
άνοιξε το πρώτο αστέρι.
Στα κανάλια του φεγγαριού,
σιωπηλά ο έρωτας σέρνεται...
στα όνειρα μου,
η ζωή εκρήγνυται,
τα χρώματα αναστένοντας,
έτσι που η καρδιά μου .
να λικνίζεται σαν ρόδο μεθυσμένη....
Καλό σου απόγευμα!
Φαίδρα Φις
ΑπάντησηΔιαγραφήη άνοιξη ήρθε γεμάτη από ζωή φορτωμένη,γι'αυτό και οι αναρτήσεις αυτού του μήνα θα είναι αφιερωμένες στον έρωτα...στον έρωτα του κορμιού αλλά και στον έρωτα της ψυχής...
Ευχαριστώ για το σχόλιο σου για τον πίνακα με βοήθησες να καταλάβω αν απέδωσα σωστά αυτό τον πίνακα που τόσο με συγκίνησε και άγγιξε την ψυχή μου...γιατί και για την ζωγράφο το πουλί είναι ο έρωτας που αρπάζει την ψυχή ...
Είμαι φοβερά χαρούμενη που βρήκα κάποιον να του αρέσει η ταινία Αφήνοντας το Λας Βέγκας...
την ταινία αυτή την θεωρώ μια ωδή στον έρωτα ...τον έρωτα της ψυχής και θα μπορούσα μια ολόκληρη νύχτα να μιλάω για αυτήν...
Τίποτα δεν είναι τυχαίο ,τώρα καταλαβαίνω γιατί με άγγιξε τόσο η γραφή σου...
Επέτρεψε με φαίδρα Φις από δω και πέρα να σε θεωρώ φίλη μου...είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσουν οι πράσινες νότες μου...μόνο που θα περιμένεις λίγο ακόμα ...
φιλιά πολλά!
Έτσι είναι ο έρωτας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπαρακτικός
Σαρωτικός στο πέρασμά του.
Δεν μπορείς
να ζυγίσεις το πέταγμα
κι αφήνεσαι
σε θλιμμένες πτήσεις...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχεις. Σ' ευχαριστώ για πολλά. Θα ήθελα αν το θέλεις και σύ να δω το βιβλίο σου;;
Σοφία
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε μεγάλη μου συγκίνηση ανακάλυψα ότι καταγόμαστε από την ίδια μεριά της Ελλάδας και μάλιστα από πολυ κοντά.Δεν μπορείς να φανταστείς την χαρά μου.Πραγματικά Σοφία δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με ευχαριστείς...Κανονικά εγώ φίλη μου πρέπει να ευχαριστώ εσένα και πολλούς άλλους για αυτά που παίρνω από εσάς...Στα πετάγματα της δικιάς σας φαντασίας ψάχνω τις συντεταγμένες του δικού μου πετάγματος...Μοναχό πουλί που είχε χάσει πια την λαλιά του γιατί βρέθηκε χωρίς να το καταλάβει μακριά από το είδος του ακούγοντας το τραγούδι το δικό σου και των άλλων άρχισα και πάλι να τραγουδώ και την ψυχή μου στις ρίμες να βάζω...Τιμή να σου στείλω το βιβλίο μου,μόνο που θα σου στείλω το αντίγραφο του για λόγους που θα σου εξηγήσω όταν σου το στείλω.Στείλε μου μόνο την διεύθυνση σου...Το
email μου είναι στο προφίλ μου...Στο βιβλίο μου θα δεις και την πόλη από όπου κατάγομαι και θα δεις από πόσο κοντά είμαστε.
Ένα γλυκό απόγευμα να έχεις!
περιμένω να μου στείλεις την Διεύθυνση σου...
ονειρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να…
που στεκόμαστε πάλι στην αρένα,
από εκεί που διαξιφιστικά
δώσαμε την πρόσκληση στην πρόκληση
της αιωνιότητας
τα ξίφη ακονίζονται ξανά
…ετοιμοπόλεμη αγάπη μου
…έρωτά μου ριψοκίνδυνε
ο λαβωμένος φόβος σου πάλι ξαναχτυπά
λόγια μεθυσμένα στην γλώσσα σου παραπατούν
ψεύτικο μίσος το βλέμμα σου αφορίζει
οι δυσπιστίες που μέσα σου χορεύουν
κακία ολοένα μου κρατούν
ναι, να παλέψω με το ψέμα
να κερδίσω την αλήθεια
ναι, να σκοτώσω και το μίσος
την αγάπη να τη σώσω
ναι, να πεθάνω να χαρώ
αλλά να ξέρεις σ’ αγαπώ
να με διώξεις να χαρείς
τον κόπο αν άξιζε να δεις
και ας σε βλέπω να γελάς
μόνο στα όνειρά μου
μόνο δε θέλω να πονάς
γιατί πονά η καρδιά μου
μη μ’ αφήσεις να χαθώ
στην ομίχλη μακριά σου
άσε με να σε προσέχω
να χαϊδεύω τα μαλλιά σου
άσε τη σκέψη μου σε σένα
τριγύρω σου να τριγυρνά
σα πεταλούδα του χειμώνα
που δεν υπάρχει πουθενά
τα όνειρά μου σε γνωρίζουν
…όνειρα απ' τα παλιά
σε έχω δει εδώ και χρόνια
και σε παίρνω αγκαλιά
[ΧΟΥ]
Σωκράτη Αντωνακάκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες στο σπιτικό μου...
Ευχαριστώ φίλε μου για το υπέροχο ποίημα σου!
Ειδικά οι τρεις τελευταίοι στίχοι έχουν μια τρυφερότητα που πάντα θα με συγκινεί και για αυτό σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου είναι ότι πιο όμορφο θα μπορούσαν να μου στείλουν και να το διαβάσω στο τέλος μια κουραστικής ημέρας ...Να 'σαι καλά όπου και να'σαι μια γλυκιά νύχτα νά 'χεις... σίγουρα θα σε ψάξω στα όνειρα μου...
Eκπληκτικό, αδελφή μου Βάσω το έργο σου. Πιστεύω, ότι "πρέπει" να περάσουμε από την ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ των "Μαύρων πουλιών", ώστε η ψυχή να ενδυθεί αβιάστως το ένδυμα, με το αγαπημένο της χαρμολύπης χρώμα,..μ α ύ ρ ο !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτ' αλήθεια πόση παρηγοριά μου προξενεί, να' ξερες, το μαύρο ράσο του γερο-Παισίου που γνώρισα στον Άθωνα μιαν Άνοιξη του 1993...!
Σ'ευχαριστώ γι' αυτή την ανάμνηση, και για το σύνολο έργο σου! Είσαι ένα ακόμη αναμμένο λυχνάρι μέσα στον άκοσμο κόσμο που καταντήσαμε
Καλή Ανάσταση!!
"Και εγώ
ΑπάντησηΔιαγραφήλανθραναγνώστης των άστρων,
στα παγκάκια της τρέλας,
στις χαρακιές της νύχτας,
να ψάχνω τα σημάδια της αγάπης,
που τάϊσε με φωτιά ,
τα σβησμένα όνειρα μου...."
Καλημέρα Βάσω.Να συνεχίσεις να ψάχνεις τα ίχνη γιατί είναι μοσήμαντα και ξεχωριστά και εύκολα θα τα ξεχωρίσεις.Τα σβησμένα όνειρα είναι σαφώς καλύτερα από τα ανύπαρκτα όνειρα...
Αδελφέ ιχνηλάτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καλωσορίζω στην γωνιά μου και χαίρομαι που το ποίημα μου άγγιξε την καρδιά σου..΄΄Ενα ποίημα κατά την ταπεινή μου γνώμη έχει αξία όταν αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων άσχετα αν στον κάθε άνθρωπο θυμίζει διαφορετικά πράγματα...
Και εγώ αδελφέ μου σου εύχομαι Καλή Ανάσταση και η αγάπη να αναστηθεί στις καρδιές όλων των ανθρώπων για να πάψει να υπάρχει δυστυχία γύρω μας...
Καλή σου νύχτα!
Αντ'αυτού
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο φίλε μου τα σβησμένα όνειρα είναι σαφώς καλύτερα από τα ανύπαρκτα όνειρα.
Καλή σου νύχτα!