'' ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ ''

Αφιερωμένο
στην
Μαρία Καζάζη


Ακούραστη μέλισσα της τέχνης,
τα καλύτερα χρώματα τα φύλαγες,
στις κερύθρες της καρδιάς
και απλόχερα με μέλι φίλευες,
τους δαίμονες της ψυχής,
μεταλλάσοντας τους σε αγγέλους της τέχνης.


Σαν επίμονος μέρμηγκας έλεγες,
να συλλέγω το φως και τις σκιές,
στην ράχη των πραγμάτων.
Περάσαν χειμώνες και καλοκαίρια
και εγώ χωρίς να το καταλάβω,
συλλέκτης έγινα σιωπηλός,
των πιο όμορφων πραγμάτων,
όταν το ανθρώπινο συναίσθημα
γεννά μυστικά,
στο άπλετο φως της ημέρας
και τα βαθειά σκοτάδια της νύχτας,
το φως και τις σκιές,
στις χαραγματιές μιας ρυτίδας.
Εσύ μου το δίδαξες,
όταν μετρούσες το βάθος μιας ψυχής,
ιχνηλατώντας μυστικά,
το φως και τα σκοτάδια,
στο ανάγλυφο ενός προσώπου.


Στον ίσκιο που χαρίζει ένα δάκρυ,
μέτρησα την μοναξιά μιας ζωής
και ένιωσα ότι δεν μου αξίζει
και όρθωσα το ανάστημα της ψυχής,
το δάκρυ αυτό ήταν δικό σου,
από αγάπη προς τον άνθρωπο,
εμένα που γνώριζες τόσο λίγο.


Και τώρα που εσύ βρίσκεσαι,
στο μέσο της καταιγίδας,
έχοντας στα φτερά της ψυχής,
φτερά τα λόγια των πεθαμένων σου
και εγώ ψυχή πια που ημέρεψε,
στην σκέπη των στίχων,
αιώνια κοινωνός της ομορφιάς,
που γεννούν οι τέχνες των ανθρώπων,
ένα περιστέρι θα σου στείλω,
στο ράμφος του κλαδί ελιάς,
τα πιο όμορφα συναισθήματα,
τις καταιγίδες σου να ημερέψω,
προάγγελος να γίνει στην ψυχή,
του ουράνιου τόξου που θα έρθει σύντομα....

Μαρία Καζάζη
Το ποίημα που μου ζήτησες...
Προάγγελος να γίνει στην ψυχή σου
του ουράνιου τόξου που θα έρθει σύντομα
Ευχαριστώ για τους υπέροχους πίνακες σου
που συνοδεύουν τα ποιήματα μου...

Βάσω Μπρατάκη